Deze zaak gaat over een nieuwe vergunning voor de omzetting van een pand in Apeldoorn, van een zelfstandige woonruimte naar 4 onzelfstandige woonruimten. Het college gaf de vergunning voor een pand waarin buitenlandse werknemers wonen. De vergunning was eerst voor 5 jaar afgegeven, maar dat bracht het college vanwege een bezwaar van een buurvrouw terug tot 2 jaar. Zowel de buurvrouw als de vergunninghouder stelden beroep in tegen dit besluit van het college. De buurvrouw wil dat er geen nieuwe vergunning wordt verleend, terwijl de vergunninghouder een vergunning voor een langere periode wil. 

De rechtbank oordeelt dat het besluit van het college onzorgvuldig tot stand is gekomen. De vergunninghouder was namelijk niet op de hoogte van het bezwaar dat de buurvrouw had gemaakt tegen de omzettingsvergunning. Hierdoor kon de vergunninghouder zijn belang bij een vergunning die langer geldig is niet toelichten. Ook kon de vergunninghouder daardoor niet reageren op de bezwaren van de buurvrouw. 

De rechtbank oordeelt verder dat het college onvoldoende onderzoek deed naar de overlastmeldingen van de buurvrouw. De buurvrouw klaagde regelmatig over geluids-, parkeer- en stankoverlast. Sommige klachten zijn wel doorgezet naar de vergunninghouder, maar het college onderzocht de klachten niet zelf. Dat moet het  college alsnog doen volgens de rechtbank. Daarom moet het college een nieuw besluit nemen.