De vrouw bracht in de nacht van 2 op 3 november 2020 de (stief)moeder van een vriendin in haar woning in Nijkerk met meerdere messteken om het leven. Een aantal dagen later probeerde de vrouw haar vriendin om het leven te brengen. De vriendin was overstuur en zei dat de vrouw haar kapot moest maken. De vrouw stak de vriendin toen in haar hals met een mes. In beide gevallen was geen sprake van voorbedachte raad en dus niet van (poging) moord. 

De vriendin vroeg aan de vrouw om een einde aan haar leven te maken. Dat verlangen leek op dat moment ineens op te komen, omdat de vrouw geen antwoorden had op de vragen die zij stelde over de dood van haar moeder. Dat leidde voor haar tot wanhoop. De vriendin was al een periode geestelijk verward. Van een serieuze, weloverwogen en duurzame wil om tot zelfdoding over te gaan is echter niet gebleken. Artikel 293 van het Wetboek van Strafrecht (hulp bij zelfdoding) is dan ook niet aan de orde.

De vrouw en de vriendin waren 2 kwetsbare personen in een complexe vriendschap. De vriendin was haar 'soulmate'. Ze waren als het ware met elkaar versmolten en er was onvoldoende afgrenzing tussen de gedachten en verlangens van de vrouw en die van de vriendin. De vrouw had enkele dagen niet geslapen en drugs gebruikt toen ze besloot op verzoek van de vriendin de tv-, internet- en telefoniezaken te regelen bij de (stiefmoeder). Toen ze dat niet voor elkaar kreeg sloegen bij de vrouw de stoppen door en stak ze het slachtoffer meerdere keren met een mes in haar lichaam. 

De deskundigen zijn het erover eens dat behandeling noodzakelijk is de vrouw om de hoge kans op herhaling terug te dringen. Kijkend naar de adviezen van de deskundigen ziet de rechtbank geen ruimte voor tbs met voorwaarden. Daarom legt de rechtbank tbs met dwangverpleging op en daarnaast een gevangenisstraf van 8 jaar. 

Tot slot moet de vrouw schadevergoedingen van in totaal ruim 65 duizend euro betalen aan de zoon, kleinzoon en dochter ( haar vriendin) van het slachtoffer, inclusief een bedrag aan affectieschade. De shockschade die door de zoon is gevraagd kan niet worden toegewezen. Er zijn geen stukken ingebracht waaruit een diagnose van een behandelaar is gebleken. Verder is niet onderbouwd welke klachten hij als gevolg van het identificeren heeft ervaren.