Op 30 november 2024 reed de dochter van de 51-jarige man met haar moeder, de echtgenote van de 51-jarige man, in haar auto in Herwijnen. Er reed een auto achter hen, die groot licht gaf. Deze auto kwam voor de moeder en dochter rijden, remde steeds en ging dwars voor hen op de weg staan. De 51-jarige man kwam vervolgens uit de auto, pakte zijn echtgenote bij haar haren en trok haar uit de auto. Vervolgens duwde de man zijn echtgenote in zijn auto. Daar mishandelde hij haar. De vrouw probeerde te ontsnappen, door de deuren van de auto open te schoppen. De 51-jarige Bosschenaar deed steeds de deuren dicht. Uiteindelijk werd de vrouw bij een parkeerplaats uit de auto gelaten. De rechtbank oordeelt dat de man zijn vrouw van haar vrijheid heeft beroofd en beroofd heeft gehouden en dat hij haar heeft mishandeld. Bij de wederrechtelijke vrijheidsberoving was sprake van medeplegen, omdat twee andere mannen de man hielpen. 

Op 15 december 2024 lag de echtgenote op bed in haar woning, toen zij de 51-jarige man hoorde schreeuwen. De Bosschenaar kwam in de slaapkamer op haar af en sneed haar op haar onderkaak en op haar borst met een scherp voorwerp. De rechtbank oordeelt dat uit de getuigenverklaringen van de zoon en de letselrapportage blijkt dat de Bosschenaar zijn echtgenote op haar kaak en borst heeft gesneden met een mes. Door met een mes van 30 cm te snijden in het hoofd-hals gebied heeft de man de aanmerkelijke kans dat zijn echtgenote zou overlijden, aanvaard. De rechtbank oordeelt dat sprake was van een poging doodslag. 

De rechtbank vindt ten slotte bewezen dat de man zijn echtgenote met de dood heeft bedreigd, door een bedreigende boodschap op de badkamerspiegel te schrijven. De man werd ook verweten dat hij twee telefoons van zijn echtgenote had gestolen. In de wet is diefstal tussen echtgenoten echter van strafvervolging uitgesloten. De rechtbank verklaart de officier van justitie daarom voor dit verwijt niet-ontvankelijk in de vervolging. 

De rechtbank volgt de eis van de officier van justitie bij het opleggen van de straf en legt aan de man een gevangenisstraf op voor de duur van 48 maanden, waarvan 6 maanden voorwaardelijk. De rechtbank houdt daarbij rekening met de verminderde toerekeningsvatbaarheid van de man, waarover de psychiater en psycholoog van het NIFP rapporteerden. Voor het voorwaardelijke deel van de gevangenisstraf geldt een proeftijd van 3 jaar en hieraan zijn bijzondere voorwaarden verbonden, zoals een meldplicht bij reclassering, een ambulante behandeling en een drugs- en alcoholverbod.