Op 19 april 2021 ontstond er laat in de avond een autobrand bij een kalverhouderij in  Lunteren. Hoewel de autobrand snel onder controle was, kwam de brandweer kwam alsnog ter plaatse omdat er een gastank in de auto zat. Het mannelijke slachtoffer werkt – naast zijn fulltimebaan – als freelance persfotograaf. Hij kreeg een melding en besloot naar die melding te rijden. Zijn partner zat op dat moment bij hem in de auto. Eenmaal aangekomen ontstond er direct een dreigende situatie, waarop het slachtoffer besloot om de politie te bellen. De situatie escaleerde. Er werd met (vee)stokken op de auto ingeslagen en uiteindelijk duwde de 34-jarige man met een shovel de auto van de slachtoffers op kop in een droogstaande sloot. De slachtoffers raakten lichtgewond en de brandweer moest de slachtoffers uit de auto bevrijden. 

De 34-jarige man maakte zich schuldig aan meerdere strafbare feiten. Volgens de rechtbank maakte de man zich allereerst schuldig aan een voertuig opzettelijk en wederrechtelijk te vernielen en onbruikbaar maken, terwijl daarvan levensgevaar voor een ander te duchten was. Uit onder meer een reconstructie blijkt dat het incident veel erger had kunnen aflopen, namelijk een fatale afloop. Het levensgevaar was daarmee voorzienbaar.

De volgende vraag die de rechtbank moet behandelen is of het handelen van de 34-jarige man, het inrijden en in de sloot duwen een poging tot doodslag, een poging tot zware mishandeling of een mishandeling oplevert. Uit niets blijkt echter dat hij tijdens het bedienen van de shovel het doel voor ogen heeft gehad om de slachtoffers te doden. Er is daarom geen sprake van opzet op de dood.

Uit de letselverklaring volgt dat er zeker een kans is geweest dat de slachtoffers om het leven waren gekomen. Maar voor een poging tot een doodslag is 'een voorzienbare kans' niet voldoende. Het moet gaan om een 'aanmerkelijke kans'. Dat is een grotere kans dan een voorzienbare kans - zoals vereist bij het eerste feit, het vernielen van het voertuig -. Hoewel er zeker sprake is geweest van zeer gevaarlijk gedrag en ook van een kans op levensgevaar, is die kans niet zo groot geweest dat deze naar algemene ervaringsregels aanmerkelijk is. De rechtbank spreekt de 34-jarige man daarom vrij van de poging doodslag. 

De kans dat de slachtoffers zwaar lichamelijk letsel zouden oplopen, is wel aanmerkelijk geweest. Dit volgt uit de letselbeschrijving. Hieruit volgt dat het niet relevant is hoe hard de shovel heeft gereden, wat het gewicht was van de slachtoffers en of er al dan niet een gordel is gedragen. Het gaat om de bewegingen van de auto en de impact daarop op het bewegende lichaam.

Gelukkig ontstond geen zwaar lichamelijk letsel, maar de 34-jarige man nam wel het risico voor lief dat het zou gebeuren. Daarom veroordeelt de rechtbank hem voor een poging tot zware mishandeling.

De man maakte zich ook schuldig aan openlijk geweld door, samen met anderen, met stokken op de auto te slaan en ruiten kapot te slaan. En hij heeft zich (deels) samen met anderen schuldig aan het bedreigen van de slachtoffers door als groep dreigende taal te uiten en een dreigende situatie te laten ontstaan. 

Met de officier van justitie en de advocaat oordeelt de rechtbank dat op basis van de stukken niet met zekerheid kan worden vastgesteld dat verdachte wist dat hij met een persfotograaf van doen had.

Dat maakt de context hooguit een klein beetje anders, maar de gedragingen niet minder heftig.

Er is nog steeds sprake van een verboden aanval op personen en die aanval is, pers of niet, dermate gevaarlijk en dreigend dat daar enkel een (deels) onvoorwaardelijke gevangenisstraf tegenover kan staan. 

De rechtbank acht de door de officier van justitie geëiste 15 maanden gevangenisstraf passend. De rechtbank zal daarvan 7 maanden voorwaardelijk opleggen en daaraan verbinden de bijzondere voorwaarden van een meldplicht en een ambulante behandelverplichting. De rechtbank acht dit passend, omdat het niet alleen maar gaat om een ernstig feit, maar daarnaast ook om een verdachte met een blanco strafblad die alles wil aangrijpen om te voorkomen dat het nog een keer gebeurt, ook als dat een gedwongen behandeling betekent. Ook dat mag meewegen in de strafmaat. De rechtbank ziet geen aanleiding om slechts een gevangenisstraf gelijk aan het voorarrest op te leggen, zoals is verzocht door de advocaat. Daarvoor zijn de feiten veel te ernstig.