De vier dochters van de man en de vrouw deden op verschillende momenten in 2018, 2021 en 2023 aangifte. Zij verklaarden jarenlang door hun ouders seksueel te zijn misbruikt en mishandeld. Het seksueel misbruik vond gedurende hun hele jeugd plaats, bij één dochter zelfs nog nadat zij uit huis was geplaatst. De mishandelingen bestonden uit slaan met de handen of met voorwerpen, knijpen, opsluiten in de kelder, onder een koude douche zetten en met kinderstoel en al buiten zetten. De meeste mishandelingen voerde de man uit in opdracht of onder aanmoediging van de vrouw, maar zij sloeg haar dochters zelf ook. 

De advocaten van de ouders betoogden dat het ondervragingsrecht is geschonden en dat de verklaringen van de slachtoffers daarom moeten worden uitgesloten van het bewijs. De advocaten zijn namelijk niet in de gelegenheid geweest om (zelf) vragen te stellen aan deze getuigen. De rechtbank oordeelt dat het ondervragingsrecht met betrekking tot alle vier de slachtoffers in meer of mindere mate is geschonden, maar dat daarvoor voldoende compensatie is geboden. De verklaringen zullen om die reden niet van het bewijs worden uitgesloten.

Meerdere deskundigen (een rechtspsycholoog en de Landelijke Expertisegroep Bijzondere Zedenzaken) rapporteerden over de betrouwbaarheid van de verklaringen van de slachtoffers. De rechtbank oordeelt dat de verklaringen van de dochters grotendeels consistent en betrouwbaar zijn. Wel stelden de deskundigen dat sommige verklaringen van de dochters die later zijn afgelegd, zouden kunnen zijn beïnvloed. Dit kan bijvoorbeeld zijn gebeurd door onderlinge gesprekken, waardoor pseudoherinneringen kunnen zijn ontstaan. De rechtbank oordeelt daarom dat (delen van) die verklaringen niet kunnen worden gebruikt voor het bewijs.

De rechtbank vindt dat het dossier genoeg bewijs bevat om de man te veroordelen voor het seksueel misbruik. De slachtoffers waren - al dan niet indirect - getuige van het seksueel misbruik van hun zus(sen). Daarnaast verklaarden getuigen over grensoverschrijdend gedrag door de man en over (vroegtijdige) uitlatingen die zijn gedaan door de slachtoffers. Ook zijn er app-berichten die ondersteunend zijn aan (een deel van) de verklaringen van de slachtoffers.

Er is onvoldoende wettig bewijs om de vrouw te veroordelen voor het seksueel misbruik. De verklaringen van twee van de dochters die haar beschuldigen, gebruikt de rechtbank niet voor het bewijs. Eén van de dochters beschuldigde de vrouw niet van seksueel misbruik. Voor de beschuldiging van de oudste dochter - van wie de verklaringen door de rechtbank volledig als betrouwbaar zijn beoordeeld - bevat het dossier geen steunbewijs. De rechtbank spreekt de vrouw daarom vrij van het seksueel misbruik vanwege onvoldoende wettig bewijs. 

Zowel de man als de vrouw wordt veroordeeld voor de mishandelingen. Het bewijs volgt uit de verklaringen van alle zussen en broers in het gezin, een andere getuige en de deels bekennende verklaringen van de man en de vrouw.

Het constante gevoel van onveiligheid, het zwijgen, het misbruik, de mishandelingen, de vernederingen, de onberekenbaarheid van beide ouders en het enorme loyaliteitsconflict waar de slachtoffers constant in zaten, hebben diepe sporen nagelaten in de levens van de slachtoffers. Een veilig thuis met de bescherming van een vader en moeder hebben zij gedurende hun jeugd niet gekend. Vader stelde zijn eigen seksuele behoeftes voorop en de mishandelingen leken voor hem en moeder een normaal onderdeel van de opvoeding. Voor het welzijn van de kinderen hadden zij geen oog. De rechtbank rekent dit hen zeer zwaar aan.

De man en de vrouw zijn psychisch onderzocht. Uit die onderzoeken volgen geen conclusies die van invloed kunnen zijn op de op te leggen straf of die aanleiding geven om hen een verplichte behandeling op te leggen.

De rechtbank neemt bij de bepaling van de hoogte van de straf voor het seksueel misbruik onder meer het oriëntatiepunt dat geldt voor eenmalige verkrachting in acht: een gevangenisstraf van 24 maanden. De rechtbank oordeelt dat in de zaak van de man het zeer frequent, jarenlang en vergaand seksueel misbruiken en het jarenlang stelselmatig mishandelen van de vier kinderen bewezen is. De rechtbank legt daarom aan hem een gevangenisstraf op van 16 jaar.

Kijkend naar de aard, ernst, duur, frequentie en de gevolgen van de mishandelingen is ook in de zaak van de vrouw alleen een onvoorwaardelijke gevangenisstraf passend: zij krijgt een gevangenisstraf van 10 maanden.

Daarnaast mogen de man een vrouw geen contact opnemen met de dochters. Verder legt de rechtbank een locatieverbod op.

Drie dochters vorderden een schadevergoeding. De rechtbank wijst deze vorderingen grotendeels toe. Het gaat daarbij om smartengeld (bedragen van 28.500 euro tot 35.000 euro in verband met het seksueel misbruik en 7.500 euro in verband met de mishandelingen) en om materiële schade voor studievertraging, reiskosten voor behandeling en eigen risico zorgverzekering.