In december 2020 diende We Living een aanvraag in voor een omgevingsvergunning. Deze vergunning had de organisatie nodig voor de realisatie van een 'hotel' voor tijdelijke huisvesting van arbeidsmigranten (ook wel het 'arbeidershotel' genoemd) op een perceel in Harderwijk.

Verschillende partijen maakten zich zorgen over de gevolgen van het hotel voor het woon- en leefklimaat. Volgens de gemeente Harderwijk zorgt de realisatie van het hotel op het perceel niet voor een onevenredige aantasting voor dat woon- en leefklimaat. Zij zag dus geen aanleiding om de vergunning te weigeren. Wel nam de gemeente een extra voorschrift op waarin stond dat er op kosten van We Living een nieuwe toegangsweg naar het perceel wordt gerealiseerd. Zowel We Living als de overige partijen zijn het niet eens met de verleende omgevingsvergunning. Daarom keek de bestuursrechter naar deze zaak. 

Volgens de rechtbank onderbouwde de gemeente Harderwijk niet waarom het - uit het oogpunt van een goede ruimtelijke ordening - noodzakelijk is om de ontsluiting (ook) vanaf de Groene Zoomweg te laten plaatsvinden. De rechtbank vernietigt de omgevingsvergunning voor wat betreft dit voorschrift. 

Op de meeste andere beroepsgronden die door partijen zijn aangevoerd tegen de omgevingsvergunning beslist de rechtbank negatief. De beroepsgronden slagen niet.

De gronden die gaan over het aantal te huisvesten arbeidsmigranten (150) en de verblijfsduur (maximaal 1 jaar) slagen wel. Deze aspecten had de gemeente in de omgevingsvergunning moeten borgen met voorschriften. De rechtbank doet dat nu zelf door hierover alsnog voorschriften te verbinden aan de omgevingsvergunning.