De staatssecretaris heeft de aanvraag voor verblijf op grond van de kinderpardonregeling afgewezen, omdat de vader van de kinderen wordt verdacht van oorlogsmisdaden (daden beschreven in artikel 1F van het Vluchtelingenverdrag). De kinderen vinden dat de vermeende gedragingen van hun vader niet aan hen mogen worden toegerekend en dat hun aanvragen zelfstandig beoordeeld moeten worden. Zij hebben in dit kader, onder meer, een beroep gedaan op het tien jaren-beleid voor gezinsleden van 1F-ers. Dit beleid houdt in dat gezinsleden van 1F-ers na tien jaar verblijf niet meer op grond van artikel 1F van het verblijfsrecht worden uitgesloten en zelfstandig een verblijfstitel kunnen aanvragen.

De rechtbank vindt dat het tien jaren-beleid niet van toepassing is in het kader van de kinderpardonregeling. In de kinderpardonregeling staat immers expliciet vermeld dat er geen verjaringstermijn geldt voor uitsluiting van 1F gezinnen. Nu de aanvragen in het kader van de kinderpardonregeling worden beoordeeld in de context van het gezin, zou toepassing van dit beleid er bovendien toe kunnen leiden dat niet alleen de gezinsleden van 1F-ers, maar ook 1F-ers zelf van dit beleid kunnen