De vrouw sluisde tussen 2007 en 2013 bijna 236 duizend euro weg van de bankrekening van het slachtoffer. Het slachtoffer viel in de periode van 2007 tot 2009 onder haar zorg. Ze sluisde het geld weg door overschrijvingsformulieren van de vrouw in te vullen en te voorzien van een valse handtekening. De bedragen op de overschrijvingsformulieren zijn door de bank overgemaakt naar de ingevulde tegenrekening(en) van de vrouw, of van leveranciers van goederen en diensten.

Het slachtoffer woonde van 2009 tot haar overlijden - in november 2012 - in een verpleegtehuis. Tussen 2007 en 2012 werd er voor ruim anderhalve ton overgeschreven naar de bankrekening van de vrouw uit ‘t Harde onder de noemer van privézorg. Verder schreef de vrouw tussen 2007 en 2013 grote bedragen af van de rekening van slachtoffer naar Wehkamp, woonwinkels en vakantieparken. De facturen en specificaties van de winkels en de vakantieparken stonden op het adres van de 45-jarige vrouw. Uit de boekingsinformatie van de vakantieparken kon worden opgemaakt dat zij daar met haar gezin op vakantie was. De vrouw legde bij de politie en tijdens de zitting tegenstrijdige verklaringen af. Uit verklaringen van personeel van het verpleeghuis bleek dat het slachtoffer geen dure kledingsmaak had, nooit wegging op vakantie en maar een paar meubels op haar kleine kamer in het verpleeghuis had.

Bij de strafbepaling houdt de rechtbank rekening met het grote tijdsverloop tussen het moment waarop de vrouw als verdachte is aangemerkt en de uitspraak. de rechtbank stelt vast dat er  sprake is van een overschrijding van de redelijke termijn van 2 jaren en 3 maanden. Daarom legt de rechtbank geen onvoorwaardelijke celstraf op. Toch valt de straf hoger uit dan de 200 uur taakstraf en 3 maanden voorwaardelijke gevangenisstraf die de officier van justitie eiste. De vrouw was bij de zorg van het kwetsbare slachtoffer betrokken en maakte ernstig misbruik van haar positie. De rechtbank neemt dit haar zeer kwalijk.

De vrouw moet verplicht een bedrag van bijna 236 duizend euro betalen aan de staat ten behoeve van het slachtoffer. De staat keert het bedrag na betaling door de vrouw uit aan (de nabestaanden van) het slachtoffer.

De rechtbank stelt verder vast dat de vrouw voor het eerder genoemde bedrag voordeel heeft gehad dat zij op een onrechtmatige wijze heeft verkregen. Het voordeel moet worden betaald aan de staat, voor zover het niet aan het slachtoffer wordt betaald. Aangezien de vrouw het hele bedrag al aan de staat moet betalen ten behoeve van (de nabestaanden van) het slachtoffer, hoeft zij het niet dubbel te betalen.