De man mishandelde in augustus 2021 zijn vriendin in haar eigen huis in Huissen. Het slachtoffer liep door de mishandeling onder andere een breuk op in haar vinger. De oom en de vader van de vrouw gingen daarom verhaal halen bij de man.  Op de fatale zomerdag schoot de man de oom van zijn vriendin van dichtbij in het hoofd. Na dit eerste fatale schot, probeerde hij ook zijn schoonvader op korte afstand dood te schieten. Alleen door een wonder werd hij niet dodelijk getroffen. Na de schietpartij stond de man op het dak van het appartement van zijn vriendin. Hij stond daar met in iedere hand een pistool. Hij richtte 1 van de vuurwapens op een agent en bedreigde hem daarmee met de dood. Die agent slaagde er uiteindelijk in hem van het dak af te praten. 

De man had grote hoeveelheden wapens en munitie in uiteenlopende soorten en kalibers in bezit. Illegaal wapenbezit brengt onaanvaardbare risico's voor de veiligheid en het leven van personen met zich, omdat de kans bestaat dat die wapens ook worden gebruikt.  Dat is in deze zaak op een fatale manier gebleken. 

Deskundigen deden onderzoek naar de psychische gesteldheid van de man. Hoewel de man daaraan zelf niet wilde meewerken, konden deskundigen toch vaststellen dat bij de man sprake was van 1 of meer psychische stoornissen, die samenhing(en) met een verslaving aan amfetamine. Het is aannemelijk geworden dat die stoornis(sen) het gedrag van de man hebben beïnvloed. De rechtbank komt daarom tot de conclusie dat de handelingen van de man hem niet volledig kunnen worden toegerekend. 

Anders dan de  officier van justitie heeft geëist, legt de rechtbank geen tbs-maatregel op. Hoewel de deskundigen wel hebben vastgesteld dat sprake is van (een) psychische stoornis(-sen), hebben zij door de weigering van de man om mee te werken aan het onderzoek niet kunnen vaststellen wat de precieze achtergrond van die stoornis(-sen) is, en kunnen zij de rechtbank niet adviseren over het herhalingsgevaar. Eerdere rapporten of andere gegevens zijn niet voorhanden. Daarnaast heeft de man geen relevant strafblad. Dat sprake is van herhalingsgevaar neemt de rechtbank aan op basis van de beperkte informatie die er wel is.  De rechtbank ziet net als de reclassering wel een recidiverisico in het amfetaminegebruik van de man. De rechtbank kan echter op basis van wat er aan informatie ligt niet uitsluiten dat ook een minder ingrijpende vorm van behandeling in de toekomst voldoende is om het recidiverisico te beperken. 

Volgens de rechtbank is het vanuit veiligheidsoogpunt niet verantwoord om de man na detentie zonder enig toezicht terug te laten keren in de maatschappij. De rechtbank legt daarom de zogenaamde gedragsbeïnvloedende en vrijheidsbeperkende maatregel op. Tegen het einde van de detentie kan de rechtbank dan beslissen of en onder welke voorwaarden behandeling en begeleiding van de man nodig is om herhaling van de feiten te voorkomen.  

De man mishandelde zijn vriendin, had grote hoeveelheden wapens gebruiksklaar in huis en bedreigde een politieman op een indringende wijze. Hij ontnam de oom van zijn vriendin zijn meest fundamentele recht, namelijk het recht op leven. Direct daarna probeerde hij ook een tweede slachtoffer dodelijk te raken. Dat slachtoffer moest toezien hoe de man zijn zwager bruut van het leven beroofde. Geen enkele straf die de rechtbank oplegt doet daarbij recht aan het leed van de nabestaande en de slachtoffers.

Volgens de rechtbank zijn de handelingen van de man zo ernstig zijn dat de enige passende reactie daarop een lange onvoorwaardelijke gevangenisstraf is. Alles afwegende, vindt de rechtbank een gevangenisstraf van 18 jaar een passende straf. 

De man moet tot slot in totaal ruim 86 duizend euro schadevergoeding betalen aan de nabestaanden en de slachtoffers.