De man schond zijn inlichtingenplicht en probeerde baten uit het zicht van de curator te houden. Zo verstrekte hij onvoldoende informatie over een Italiaanse vennootschap waarvan hij aandeelhouder was. Ook verzweeg hij een Duitse bankrekening en meldde hij niet aan de curator dat hij inkomsten had uit loon.  Daarnaast vervalste de man een achttal bankafschriften en verstuurde deze afschriften aan de curator. Door zijn handelswijze benadeelde hij de boedel en daarmee de schuldeisers. Daarnaast zadelde hij de curator met extra werk op en de boedel daarmee met extra kosten.

Het gedrag van de man is zeer schadelijk voor het onderlinge vertrouwen dat een basisvoorwaarde is voor het goed functioneren van de samenleving, in het bijzonder van het economisch verkeer. Schuldeisers moeten erop kunnen vertrouwen dat het faillissement van hun debiteur op een eerlijke wijze wordt afgewikkeld. De rechtbank rekent het de man aan dat hij alleen aan zijn eigen financiële positie heeft gedacht. Daarnaast schuift hij de schuld in de schoenen van anderen en toont geen enkel inzicht in het laakbare van zijn handelen.

De officier van justitie eiste een onvoorwaardelijke gevangenisstraf. De rechtbank vindt die eis voor de afdoening van deze zaak te zwaar. Daarbij weegt de rechtbank mee dat de man niet eerder voor soortgelijke feiten met justitie in aanraking is gekomen. Daarnaast heeft een deel van de feiten in de beginperiode van het faillissement plaatsgevonden. Sindsdien is sprake van aanzienlijk tijdsverloop. Ook is daarbij van belang dat de benadeling van de schuldeisers niet een aanzienlijk geldbedrag betreft. De rechtbank legt - als stok achter de deur - wel een voorwaardelijke gevangenisstraf op, nu het faillissement van de man nog niet is afgewikkeld.