De man zou zich tussen augustus 2021 en augustus 2023 in Nijmegen schuldig hebben gemaakt aan het verkrachten van meerdere vrouwen. Daarbij zou de man geweld en het dreigen met geweld als dwangmiddel hebben ingezet. 

De rechtbank stelt voorop dat zedenzaken bewijstechnisch vaak lastige zaken zijn. Dat is in deze zaak niet anders. De rechtbank oordeelt dat de aanwezige getuigenverklaringen onvoldoende zijn om steun te bieden aan de verklaringen van de vrouwen. De verkrachtingen van beide vrouwen kunnen daarom niet bewezen worden. De rechtspraak spreekt de man daarom vrij van die verdenkingen tegen hem.

Een en ander mag niet verward worden met een oordeel over de geloofwaardigheid van een getuige, want dat staat hier volledig los van. Een getuige kan zeer geloofwaardig verklaren, maar dan nog moet er om tot een bewezenverklaring te kunnen komen ook ander bewijs aanwezig zijn.

De vrouwen dienden vorderingen tot schadevergoeding in. Vanwege de vrijspraak verklaart de rechtbank de vrouwen in deze vorderingen niet-ontvankelijk.

De rechtbank veroordeelt de man wel voor het mishandelen van zijn vader op 6 november 2023. De man en zijn vader kregen onenigheid, waarna de man zijn vader sloeg met zijn vuisten en met een behangrol. Zijn vader raakte hierbij gewond.

De rechtbank neemt het de man kwalijk dat hij zich schuldig heeft gemaakt aan een brute mishandeling. Dit gebeurde in de woning van zijn vader, een plek waar de vader zich bij uitstek veilig zou moeten voelen. Hij was ook al vaker veroordeeld voor huiselijk geweld. Volgens de rechtbank past daar alleen een onvoorwaardelijke gevangenisstraf bij. De rechtbank ziet in de houding van de man en het herhalingsgevaar aanleiding om de man een gebiedsverbod op te leggen rond de woning van zijn vader. Verder legt ze een gedragsbeïnvloedende en vrijheidsbeperkende maatregel op.