Op 17 juli 2022 bracht de militair zijn dochtertje om het leven. Hij pakte hij een mes uit de keuken en legde dat in de slaapkamer. Vervolgens haalde hij zijn dochter en doodde hij haar in de slaapkamer door haar hals door te snijden. De moeder van de baby was getuige van het misdrijf. 

Volgens de officier van justitie maakte de militair zich schuldig aan moord. De militaire kamer gaat hier niet in mee. Bij moord moet sprake zijn van een vooropgezet plan om een slachtoffer om het leven te brengen. Het eerder pakken van het mes en het daarna meenemen van zijn dochtertje naar de slaapkamer is niet voldoende voor het bewijs dat de man handelde met voorbedachte rade. De aanwezige familieleden zagen niet dat de man een mes pakte. Het is dus niet duidelijk hoeveel tijd er zat tussen het pakken van het mes en het doden van zijn dochter. In het dossier zitten verder onvoldoende aanknopingspunten waaruit blijkt dat de man een plan beraamde om zijn dochter om het leven te brengen. De militaire kamer oordeelt dat moord niet bewezen kan worden. Ze veroordeelt de man voor doodslag. 

De deskundigen concludeerden dat de man lijdt aan verschillende stoornissen,  waaronder schizofrenie. De deskundigen kregen geen volledig zicht op de precieze motieven van de man. Wel zien zij sterke aanwijzingen dat hij handelde vanuit overwegend psychotische overtuigingen. De deskundigen adviseren het handelen van de man hem in sterk verminderde mate toe te rekenen. De militaire kamer neemt de conclusies van de deskundigen over en verklaart de militair verminderd toerekeningsvatbaar.

Bij het gruwelijke handelen van de man past volgens de militaire kamer alleen een lange gevangenisstraf. Daarbij houdt de militaire kamer rekening dat de man het misdrijf pleegde onder invloed van stoornissen. Omdat de militaire kamer niet uitgaat van moord maar van doodslag en omdat zij rekening houdt met de stoornissen van de man, valt de opgelegde gevangenisstraf anders dan de 8 jaar cel die de officier van justitie eiste. De militaire kamer oordeelt verder dat tbs met dwangverpleging noodzakelijk is, omdat de kans op herhaling groot is en om de veiligheid van anderen te waarborgen.

De moeder van de baby was een directe ooggetuige van deze verschrikkelijke gebeurtenis. Ook de oom en de oma van de baby werden kort na het misdrijf geconfronteerd met dit verschrikkelijke beeld. De nabestaanden zijn voor het leven getekend en dit zorgde voor veel verdriet en onherstelbaar leed. Dat leed bleek op zitting duidelijk uit de gezamenlijke slachtofferverklaring. De rechtbank wijst de vorderingen tot smartengeld en materiële schade van de benadeelde partijen voor een groot deel toe. In totaal moet de 23-jarige man aan 3 nabestaanden ruim 95 duizend euro betalen.