In augustus 2022 meldde de moeder zich met haar toen 10-jarig zoontje in het Isala ziekenhuis in Zwolle. Hij bleek ernstige brand- en snijwonden te hebben. Volgens een forensisch arts waren het geen verwondingen die passen bij een ongeluk of kinderspel. De arts stelde vast dat de verwondingen moeten zijn toegebracht. Na ontslag uit het ziekenhuis is de zoon samen met zijn jongere broertje, op verzoek van de Raad voor de Kinderbescherming, uit huis geplaatst. Uit nader onderzoek blijkt dat het jongetje waarschijnlijk urenlang aan handen en voeten vastgebonden heeft gezeten.

De moeder verklaart dat zij de verwondingen aan de polsen van haar zoontje pas opmerkte toen zij zijn mouwen opstroopte nadat hij in de keuken per ongeluk heet water over zich heen kreeg. Ze probeerde de wonden eerst zelf te behandelen, maar ging 4 dagen later toch naar de huisarts. Die stuurde haar onmiddellijk door naar het ziekenhuis. De moeder geeft geen verklaring voor de verwondingen, maar ontkent stellig dat zij verantwoordelijk is.

De jongen verklaarde wisselend over de oorzaak van zijn verwondingen. Maar uiteindelijk zei hij in een studioverhoor bij de politie dat zijn moeder hem voor langere tijd met een 'grijze pleister' aan het bed van zijn broertje vastbond. Toen hij weer door zijn moeder werd losgemaakt kon hij even niet lopen of zijn handen bewegen. 

Op verzoek van de advocaat van de moeder beoordeelden verschillende deskundigen het studioverhoor bij de politie. Zij komen tot de conclusie dat dit verhoor op de juiste wijze is afgenomen en dat de jongen daar een geloofwaardige verklaring aflegde. De rechtbank neemt in het vonnis deze verklaring van het jongetje voor waar aan. Verschillende bevindingen van de politie bevestigen deze verklaring, waaronder DNA van de moeder op ducttape, dat is gevonden op het bed waaraan de jongen zegt vastgebonden te zijn geweest.

De moeder is in 2015 - zwanger van het jongere broertje van de jongen - gevlucht uit Eritrea en per boot naar Europa gekomen. In 2019 is de jongen naar Nederland gekomen en herenigd met zijn moeder. De moeder voedde haar beide zoons alleen op. De verschillende vaders zijn niet in beeld. 

De straf die de rechtbank oplegt is lager dan de eis van de officier van justitie (24 maanden gevangenisstraf, waarvan 12 voorwaardelijk). De rechtbank liet bij het bepalen van de straf de bijzondere persoonlijke omstandigheden zwaar meewegen. 

De jongen heeft geen contact meer met zijn moeder en wil dat ook niet. Namens hem is een vordering tot schadevergoeding ingediend. De rechtbank wijst die vordering toe, onder bepaling dat het bedrag van 10 duizend euro wordt gereserveerd op een bijzondere rekening tot hij 18 jaar is.