De man mishandelde drie van zijn dochters structureel over een periode van ruim 10 jaar. Vanaf het moment dat zij ongeveer 7 à 8 jaar oud waren, begonnen de mishandelingen. Om de kleinste dingen kon de man erg boos worden. Hij begon dan te schreeuwen en sloeg zijn kinderen met de vlakke hand of met voorwerpen, zoals een riem of een oplader. Hij veroorzaakte hiermee veel pijn en leed bij zijn kinderen. Hij creëerde voor hen een onveilige situatie op een plek waar zij zich juist veilig en geborgen hadden moeten kunnen voelen. 

De man ontkende de mishandelingen stellig. Daarmee erkende hij het leed van zijn kinderen niet en nam hij geen enkele verantwoordelijkheid voor zijn handelen. Integendeel, hij deed de verklaringen van zijn kinderen af als verzinsels. Eén van zijn dochters - die zo moedig was om melding te maken van de mishandelingen en de onveilige thuissituatie - wordt door haar vader volledig ten onrechte weggezet als een kind dat een zondebok zoekt voor zogenaamd slechte schoolprestaties. Dit maakt voor de rechtbank duidelijk dat de man niet in staat dan wel onwillig is zijn eigen handelen, en het schadelijke effect daarvan op de kinderen, onder ogen te zien. 

De man gaf aan terug te willen keren naar de woning en weer onderdeel uit te willen maken van het gezin. Met zo min mogelijk bemoeienis van hulpverlenende instanties. De rechtbank vindt dit zeer zorgelijk, kijkend naar de onveilige situatie die er ruim tien jaar was voor alle kinderen in het gezin en het gebrek aan inzicht van de man in het eigen handelen en de gevolgen daarvan. De rechtbank vindt het dan ook zeer onwenselijk dat de man direct en zonder toezicht of begeleiding terugkeert naar zijn gezin. De thuiswonende kinderen moeten tegen zijn geweld en de onveilige situatie worden beschermd. 

De rechtbank ziet hierin aanleiding om ter voorkoming van herhaling als maatregel aan de man een contact- en locatieverbod op te leggen. Het contactverbod gaat om zijn thuiswonende kinderen. Het locatieverbod geldt voor de directe omgeving van de woning van het gezin. Deze maatregel geldt voor 2 jaar. Daarbij legt de rechtbank aan de man de maximale taakstraf van 240 uur op. Deze straf is hoger dan door de officier van justitie geëist, omdat een lagere taakstraf onvoldoende recht doet aan de ernst van de bewezenverklaarde feiten. Ook krijgt de man een voorwaardelijke gevangenisstraf van 6 maanden opgelegd. Deze voorwaardelijke celstraf is een stok achter de deur om hem ervan te weerhouden opnieuw de fout in te gaan.