‘Wel bijzonder om de boodschappen voor uw zus te vergeten’, oppert de politierechter. Anita weet wel hoe het komt. ‘Ik was die dag totaal niet lekker. Ik wilde een komkommer halen en ik kocht een courgette! Als ik onder spanning sta, gaan mijn gedachten op slot. Ik gebruik verschillende medicijnen en ik was al gehaast toen ik de winkel binnenging. Ik dacht er ook nog over om een winkelmandje te pakken, maar ik dacht: dat is niet handig, ik doe de spullen wel bij elkaar in mijn tas.’ Politierechter Coumans vindt het verhaal over de zus maar moeilijk te geloven. ‘Hoe wist u wat u voor uw zus moest meenemen?’ Gewoon, Anita had een bakkie bij haar gedaan en toen had haar zus gezegd wat ze van de supermarkt moest hebben. De rechter verbaasd: ‘U onthoudt het boodschappenlijstje van uw zus? Weet u hoe moeilijk dat is? Een pond kaas, dat gaat wel, maar een reeks producten?’ Hij leest voor: ‘Robijn, filet Americain, rosbief, spianata Romana, kipfilet, rundergehakt?’ Niets moeilijks aan, reageert Anita. ‘Ik doe voor mijzelf ook zonder briefje boodschappen.’ De rechter is niet voor 1 gat te vangen: ‘Maar dat is anders. Als het voor jezelf is, ben je de hele dag bezig met wc-papier te missen, dus dat vergeet je niet snel, maar de wensen van een ander?’