De omwonenden vroegen aan het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Apeldoorn om handhavend op te treden tegen de bouw van woningen en andere bouwwerken op de naast hun percelen gelegen percelen. Volgens de omwonenden zou er sprake zijn van meerdere overtredingen van het bestemmingsplan. Ze vinden dat zij door de gestelde overtredingen beperkt worden in de bouwmogelijkheden op hun eigen percelen. De gemeente verleende omgevingsvergunningen om een aantal overtredingen te legaliseren. De omwonenden stapten naar de rechter om duidelijkheid te krijgen op  de volgende punten:

1. De omgevingsvergunning voor het verschuiven van een bouwblok op naastgelegen percelen.
2. De omgevingsvergunning voor een bijgebouw op een naastgelegen perceel.
3. Het niet tijdig beslissen op hun handhavingsverzoek en het bezwaarschrift tegen de afwijzing van het handhavingsverzoek. Daarnaast zijn zij het niet eens met de inhoud van de uiteindelijk genomen beslissing op bezwaar.

De rechtbank gaat stapsgewijs in op de punten waarover de omwonenden duidelijkheid willen hebben.

De gemeente verleende een omgevingsvergunning voor het verschuiven van het bouwvlak van een dubbele woning. Dit deed de gemeente omdat de dubbele woning in afwijking van de verleende omgevingsvergunning bij de bouw een aantal meters is verschoven. Door de nieuwe omgevingsvergunning wordt deze situatie gelegaliseerd. Volgens de omwonenden worden zij hierdoor beperkt in de bouwmogelijkheden op hun eigen percelen. Ze stellen verder dat de omgevingsvergunning in strijd is met het bestemmingsplan, omdat niet wordt voldaan aan de voorwaarden om af te wijken van het bestemmingsplan.

De rechtbank oordeelt dat het beroep niet slaagt. In het bestemmingsplan staan voorwaarden wanneer bijvoorbeeld van bouwgrenzen mag worden afgeweken. Omdat aan deze voorwaarden is voldaan heeft het college van het bestemmingsplan kunnen afwijken. De belangen van de omwonenden worden niet onevenredig geschaad omdat door de gemeente is toegezegd dat er medewerking zal worden verleend aan een omgevingsvergunning voor het verschuiven van het bouwvlak voor hun woning met 4,75 meter. Daarom kan de rechtbank de omwonenden niet volgen in hun standpunt dat de verschuiving van het bouwvlak betekent dat de verschuiving van hun woning niet meer mogelijk is.

Volgens de omwonenden had de gemeente geen omgevingsvergunning kunnen verlenen voor een bijgebouw op één van de buurpercelen omdat dit tot onevenredige gevolgen leidt. Ze vinden dat zij hierdoor beperkt worden in de bouwmogelijkheden op hun eigen percelen. Daarnaast zou het bijgebouw niet passen in de bouwregels van het bestemmingsplan omdat dit de maximale toegestane oppervlakte van bijgebouwen overschrijdt en het bijgebouw planologisch gezien gedeeltelijk op een buurperceel wordt gebouwd.

De rechtbank oordeelt dat het beroep slaagt. Dat komt omdat voor het perceel waar het bijgebouw op staat en het perceel daarnaast een maximum oppervlakte van 45 vierkante meter aan bijgebouwen is toegestaan. Uit de gedingstukken blijkt niet dat er een constateringsrapport aanwezig is met daarin een overzicht van alle op beide percelen aanwezige bijgebouwen. Daarom kan de rechtbank niet vaststellen of de gemeente de omgevingsvergunning heeft kunnen verlenen. Daarnaast slaagt ook de beroepsgrond dat het bijgebouw planologisch gezien gedeeltelijk op een buurperceel is gebouwd. Omdat de planologische en kadastrale grenzen van de percelen niet overeenkomen is onduidelijk of het buurperceel planologisch gezien ruimte biedt voor het bijgebouw. De gemeente moet daarom opnieuw beslissen op het bezwaar van de omwonenden. 

De omwonende heeft ook beroep ingesteld omdat volgens hem niet tijdig is beslist op zijn handhavingsverzoek en het bezwaarschrift dat hij indiende naar aanleiding van de beslissing op het handhavingsverzoek.

De rechtbank oordeelt dat het beroep tegen het niet tijdig beslissen op het bezwaarschrift slaagt. De gemeente is daarom aan de eigenaar van het perceel een dwangsom verschuldigd. Het beroep is ongegrond voor zover dit betrekking heeft op de inhoud van de alsnog genomen beslissing op bezwaar. De inhoudelijke beroepsgrond dat sprake is van overschrijding van het toegestane bouwvolume van de woningen op de buurpercelen slaagt niet. Er is geen sprake van overschrijding van het bouwvolume. Voor een deel van de kelder bestaat zicht op legalisatie. Voor het andere deel heeft de gemeente tot de conclusie kunnen komen dat handhaving onevenredig is. Daarom hoefde de gemeente daar niet handhavend tegen op te treden.