De man reed met een snelheid van ongeveer 125 kilometer per uur, terwijl de toegestane snelheid 80 was. Ook heeft hij tot een seconde vóór het verkeersongeval met zijn telefoon een Snapchat-filmpje gemaakt van hoe hard hij reed. Door de zeer hoge snelheid van de man kon de bestuurder van een andere auto (met een inzittende) de situatie niet goed inschatten en reed de voorrangsweg op. Hierna botsten de auto's op elkaar.

De verdediging verklaarde dat de man geen schuld heeft aan het ongeval, omdat de bestuurder van de andere auto de voorrangsweg naderde en geen voorrang verleende. Daarbij zou de gezondheid van de bestuurder een rol kunnen hebben gespeeld; hij zou mogelijk lijden aan de ziekte van Parkinson. De rechtbank is echter van oordeel dat de inschattingsfout van het slachtoffer is te verklaren door de zeer hoge snelheid van de man. Het slachtoffer had geen rekening hoeven te houden met een auto die de maximum toegestane snelheid zo zeer aanzienlijk overschreed. De rechtbank acht bewezen dat de man zeer onvoorzichtig, onoplettend en onachtzaam reed. Er is sprake van een zeer hoge mate van schuld.

De man bracht met zijn gedragingen diep en onherstelbaar leed toe aan de nabestaanden van de slachtoffers. Uit de slachtofferverklaringen blijkt dat het verdriet erg groot is en de familie het echtpaar nog iedere dag mist. Wat hen daarnaast hard raakte is dat de man hun het gevoel gaf dat niet hij, maar een van de slachtoffers het ongeval veroorzaakte. De familie vindt dit heel teleurstellend en onbegrijpelijk. De rechtbank realiseert zich dat geen enkele straf hun leed kan wegnemen. 

De rechtbank houdt in de strafoplegging rekening met de ernst van het feit en het leed dat de man veroorzaakte. Verder overweegt de rechtbank dat de man nog relatief jong is en bezig is zijn leven op te bouwen. Daarnaast draagt hij zijn leven lang mee dat hij twee mensen het leven ontnam. De rechtbank zag dat de slachtofferverklaringen de man raakte.