De vrouw had een uitkering als alleenstaande, terwijl ze in werkelijkheid samenwoonde met de man. De man had inkomen uit werk. Door het samenwonen met de man te verzwijgen voor de gemeente, ontving ze onterecht een uitkering. De gemeente schatte het nadeel op 130.000 euro. De zaak kwam in 2019 aan het licht. Bij een doorzoeking van de woning vond de politie op de kinderkamer veel cash geld, bijna 85.000 euro. 

In een aparte (bestuursrecht)procedure is de zaak met de gemeente inmiddels geschikt. De man en de vrouw moeten vanwege die schikking ruim 20.000 euro aan de gemeente terugbetalen. Met die schikking is de strafzaak echter niet van tafel. Uit onder meer telefoon- en bankgegevens, waterverbruik, nota's en getuigenverklaringen blijkt dat de man en vrouw samenleefden. Ze hebben samen een kind en gingen vaak samen naar het buitenland op vakantie.

Uit onderzoek naar bankgegevens en een eenvoudige kasopstelling volgt dat er geen verklaring is voor de herkomst van de 85.000 die op de kinderkamer verstopt lag. Bij het geld zaten veel briefjes van 100 en 200 euro. Die kun je niet pinnen, terwijl de man zei dat hij dat wel gedaan had. Dat zij in ongeveer 8 jaar tijd zoveel gespaard hebben door weinig te eten en zuinig te leven, is niet aannemelijk. Een uitkering is geen vetpot en dekt alleen de noodzakelijke kosten van bestaan. Bovendien deden de man en vrouw in die periode meerdere grotere uitgaven, voor onder meer een IVF-behandeling en voor meerdere vakanties in het buitenland. De man en vrouw legden over het geld meer verschillende en tegenstrijdige verklaringen af. Het geld moet dus wel een criminele herkomst hebben.

Bijstandsfraude is ernstig omdat sociale voorzieningen alleen zijn bestemd voor degenen die er recht op hebben en daarvan echt afhankelijk zijn. Uitkeringsinstanties moeten erop kunnen vertrouwen dat hun de juiste gegevens worden aangeleverd. Door haar handelen maakte de vrouw misbruik van het sociale zekerheidsstelsel en benadeelde daardoor de samenleving financieel. 

Samen maakten de man en vrouw zich schuldig aan het witwassen van 85.000 euro. Door witwassen wordt de integriteit van het financiële en economische verkeer aangetast. Het draagt bij aan de instandhouding van criminaliteit. Witwassen dekt namelijk onderliggende strafbare feiten af en realiseert de mogelijkheid van geldelijke beloning voor die strafbare feiten.

Er zijn zorgen over de kans op herhaling. Het gaat hier niet om een incidentele strafbare fout.

De strafzaak heeft door diverse oorzaken lang geduurd. Het witwasbedrag wordt verbeurd verklaard. De vrouw heeft een nierziekte.  De officier van justitie had alleen de maximale taakstraf geëist. De politierechter legt de vrouw een taakstraf van 90 uur op en de man een taakstraf van 60 uur, met aftrek van het voorarrest. Daarnaast krijgen de man en de vrouw elk een waarschuwing van 4 maanden gevangenisstraf voorwaardelijk met een proeftijd van 2 jaar. Dit is een prikkel om herhaling te voorkomen. En het onderstreept de ernst van de zaak.