De rechtbank heeft zich eerst gebogen over de vraag of de feiten verjaard zijn. Dit is volgens de rechtbank het geval voor de incidenten die vallen onder het plegen van ontuchtige handelingen met iemand onder de 16 jaar. De verjaringstermijn voor dat delict was volgens de toen geldende wetgeving 12 jaar, ingaand op de dag nadat het slachtoffer 18 jaar werd. Er vonden in de loop der tijd een aantal wetswijzigingen plaats die van invloed konden zijn op de verjaringstermijn, maar geen van die wijzigingen is van toepassing op deze zaak. De rechtbank komt daarom grotendeels niet tot een inhoudelijke beoordeling van dat feit. De rechtbank komt wel tot een inhoudelijke beoordeling van het overige deel van de tenlastelegging.

De rechtbank oordeelt dat het dossier onvoldoende steunbewijs bevat voor een bewezenverklaring. Er zijn enkele getuigen gehoord, medeleerlingen of vriendinnen van de oud-leerling, maar hun verklaringen zijn niet toereikend om de feiten te bewijzen. Twee getuigen verklaarden bij de politie iets te hebben gezien, namelijk een zoen of een aanraking van de borst. Bij de rechter-commissaris legden zij echter een genuanceerdere of een andere verklaring af, waardoor de rechtbank deze verklaringen niet voldoende vindt ter ondersteuning van de verklaring van de oud-leerling. Ook verklaringen van getuigen aan wie de oud-leerling over het misbruik vertelde, zijn hiervoor niet voldoende. Wel is duidelijk geworden dat met het improvisatiespel morele grenzen zijn overschreden, vanwege de expliciete seksuele inhoud en vanwege de leeftijd van de leerlingen in relatie tot de leeftijd van de 42-jarige vrouw. 

Door de beslissingen van de rechtbank over de feiten, kan de rechtbank ook geen schadevergoeding aan de oud-leerling toekennen.