De man richtte tussen maart tot met augustus 2018 een bedrijf op, opende bankrekeningen, huurde kantoren en liet een website maken. Ook werd er een callcenter ingehuurd. Via meerdere kanalen werd geadverteerd met een uiterst aantrekkelijk aanbod, namelijk leaseovereenkomsten afsluiten tegen een vast tarief met een onbeperkt aantal kilometers dat kan worden gereden. De man trad op als de eigenaar van het bedrijf, had telefonisch en fysiek contact met de klanten en regelde randzaken. Ook ondertekende hij de leaseovereenkomsten. De mededaders gebruikten via de mail en via telefonisch contact diverse nepnamen. Daarmee werd naar de buitenwereld de schijn gewekt dat er sprake was van een groot bedrijf met meerdere werknemers. Door de professionele opzet van het bedrijf dachten de klanten dat zij met een betrouwbaar bedrijf te maken hadden. In totaal is er voor meer dan 170 duizend euro aan betalingen verricht door (in elk geval) 200 slachtoffers. Het is nooit de bedoeling geweest dat leaseauto's werden geleverd en de gedupeerden hebben tot op de dag van vandaag geen geld terug gezien.

De rechtbank oordeelt dat de man en zijn mededaders door het opgeven van valse namen, een samenweefsel van verdichtsels en door het aannemen van een valse hoedanigheid, namelijk een betrouwbaar leasebedrijf, bij de slachtoffers een onjuiste voorstelling van zaken hebben gegeven. Dit alles bracht ertoe dat de slachtoffers tot betaling van 1 of meerdere geldbedragen overgingen. De rechtbank vindt bewezen dat de slachtoffers zijn opgelicht door de man en zijn mededaders.

De rechtbank vindt verder bewezen dat de man zich door zijn handelswijze schuldig heeft gemaakt aan het samen plegen van witwassen.

Volgens de reclassering heeft de man tijdens de schorsing van zijn voorarrest een positieve verandering aan zijn leven gegeven en is het herhalingsrisico verminderd. Wel vindt de reclassering dat het reclasseringstoezicht en een opgestarte ambulante behandeling moeten worden voortgezet. De rechtbank neemt dat advies over. De rechtbank legt daarom een deels voorwaardelijke gevangenisstraf op. Het onvoorwaardelijke deel van de opgelegde straf is net zo groot als het aantal dagen dat de man in voorarrest heeft gezeten. Hij hoeft daarom niet terug de gevangenis in als hij zich aan de opgelegde voorwaarden houdt.

Tot slot moet de man ruim een ton aan schadevergoeding aan de slachtoffers betalen.