De man drong op 12 april 2024 een woning in Wijchen binnen. De man had een bivakmuts op en droeg geprepareerde tiewraps en een mes bij zich. De Brabander liep in de tuin van de woning een man tegen het lijf die op dat moment klusjes deed. Hij zette het mes tegen de keel van de klusjesman en dwong hem de woning in. Daarmee maakte de man zich schuldig aan bedreiging.

In de woning kwamen de Velpenaar en de klusjesman de schoonzoon van de bewoner van de woning in Wijchen tegen. De 23-jarige man duwde de klusjesman van zich af en raakte de klusjesman met een mes waardoor de klusjesman een verwonding in zijn rug opliep.

De Velpenaar rende daarna op de schoonzoon af en maakte meerdere keren stekende bewegingen met het mes. Daarbij raakte de Velpenaar de schoonzoon met het mes, waardoor de schoonzoon een snijwond aan zijn pols opliep. De schoonzoon pakte een honkbalknuppel, maar de 23-jarige man kreeg deze op enig moment in handen. De Velpenaar sloeg met de honkbalknuppel met kracht naar het hoofd van de schoonzoon en sloeg ook met zijn handen op het hoofd van de schoonzoon. 

Volgens de rechtbank is niet bewezen dat de Velpenaar opzet had op de dood van de klusjesman en spreekt hem vrij van poging tot doodslag. De rechtbank kan het letsel van de klusjesman niet aanmerken als zwaar lichamelijk letsel, waardoor ze de man ook van zware mishandeling vrijspreekt. De Velpenaar wordt wel veroordeeld voor poging tot zware mishandeling, omdat hij volgens de rechtbank bewust de kans aanvaardde dat de klusjesman zwaar gewond zou kunnen raken door zijn handelen.

Ook bij het incident tussen de Velpenaar en de schoonzoon is volgens de rechtbank geen sprake van opzet op de dood. Wel oordeelt de rechtbank dat de Velpenaar bewust de kans aanvaardde dat de schoonzoon zwaar gewond zou kunnen raken.

De dochter van de bewoner van de woning in Wijchen had zich tijdens de worsteling tussen de Velpenaar en haar partner opgesloten in de badkamer. Toen zij later de mannen op de oprit van de woning aantrof, zag zij dat de indringer - die inmiddels zijn bivakmuts af had - de man was met wie zij het jaar ervoor had gedatet. De Velpenaar verklaarde eerst te willen hebben praten met de vrouw. Later verklaarde de Velpenaar dat hij een financieel motief had en dat hij zich verder weinig kan herinneren.

De rechtbank oordeelt dat op basis van de aard van de voorwerpen die de Velpenaar bij zich had - de geprepareerde tiewraps , de bivakmuts en het mes - dat de Velpenaar een misdadig doel had met het bij zich hebben van die voorwerpen. Vooral kijkend naar het feit dat de tiewraps op een manier in elkaar waren gezet dat deze konden worden gebruikt om iemand mee vast te binden, vindt de rechtbank bewezen dat de Velpenaar hiermee voorbereidingshandelingen trof voor wederrechtelijke vrijheidsberoving. 

De rechtbank veroordeelt de Velpenaar voor de feiten tot een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van 4 jaar. De rechtbank legt een lagere straf op dan door de officier van justitie is geëist, omdat de rechtbank minder zware feiten bewezen vindt. Verder volgt de rechtbank grotendeels  de adviezen van een psycholoog en psychiater, waardoor ze de delicten verminderd aan de Velpenaar toerekent.

De rechtbank legt ook een gedragsbeïnvloedende en vrijheidsbeperkende maatregel aan de man op, zodat na de detentie het risico op herhaling en de motieven van de man beter in kaart kunnen worden gebracht. 

Tot slot moet de Velpenaar aan de slachtoffers een schadevergoeding van ruim 18 duizend euro betalen.