De eerste aanklacht tegen de man luidde dat hij via social media een ontmoeting had voorgesteld aan een minderjarig meisje, zodat hij bij haar ontuchtige handelingen kon verrichten. Dit wordt ook wel grooming genoemd. De man nam inderdaad via social media contact op met het meisje. Al snel nam de meerderjarige tante van het meisje, en later een meerderjarige medewerkster van een televisieprogramma, het appen met de man over. Zij deden zich voor als het minderjarig meisje. Tijdens het appen met de tante stelde de man een ontmoeting en ontuchtige handelingen voor. Geen van de voorstellen voor de ontmoeting zijn dus gedaan aan het minderjarige meisje. Dit was volgens de tenlastelegging wel vereist. Daarom spreekt de rechtbank de man vrij van deze aanklacht.

Dat de man in de veronderstelling verkeerde dat hij de voorstellen aan het minderjarige meisje deed, leidt de rechtbank niet tot een andere conclusie. De aanklacht had zich volgens de wet ook kunnen richten op het voorstellen van een ontmoeting aan een persoon die ouder is dan zestien jaar, maar zich voordoet als een minderjarige. Maar dat is niet gebeurd.

De andere aanklacht tegen de man luidde dat hij beeldopnamen van zijn geslachtsdeel naar het Facebook-account van een minderjarig meisje in België had gestuurd. Op basis van het dossier blijkt niet wanneer de berichten door de man  naar het meisje zouden zijn verstuurd. Daarnaast blijkt ook niet naar welk Facebook-account van het meisje de beeldopnamen zouden zijn verstuurd en welke profielfoto toen bij welk Facebook-account hoorde. De rechtbank kan daarom niet beoordelen of de man wist of had moeten vermoeden dat de Facebook-accounts van een minderjarig meisje waren. De rechtbank kan daarom ook niet beoordelen of de man wist of had moeten weten dat het meisje minderjarig was. Daarom kan ook deze aanklacht niet worden bewezen en volgt vrijspraak.