Volgens het Openbaar Ministerie (OM) mishandelde de vrouw – onder invloed van alcohol – haar dochter anderhalf jaar fysiek en psychisch. Daarbij zou de moeder het meisje ook onzedelijk hebben betast. De vrouw ontkende deze verdenkingen. 

Uit het dossier blijkt volgens de rechtbank dat sprake was van opvoedingsproblemen, omdat de vrouw kampt met een alcoholprobleem. Daardoor was ze niet altijd in staat om een stabiele en veilige opvoedsituatie te bieden voor haar dochter. Dat betekent echter nog niet dat er sprake is van strafbare psychische mishandeling of het in hulpeloze toestand brengen of laten van het meisje. De rechtbank oordeelt dat een deel van de verdenkingen, zoals het niet (voldoende) behandelen van luizen en het alcoholgebruik/misbruik van de vrouw niet voldoende is voor een strafrechtelijk verwijt.

De rechtbank mag niet tot een bewezenverklaring komen op basis van de verklaring van 1 persoon. Ook al gaat de rechtbank uit van de betrouwbaarheid van de verklaringen van het meisje, deze moeten wel ondersteund worden door ander bewijs uit een andere bron. Alleen als dit steunbewijs aanwezig is, is voldaan aan het wettelijk vereiste bewijsminimum.  

De verklaringen van de beide oma's van het meisje komen van dezelfde bron: het zijn getuigen die verklaren over wat het meisje hen vertelde. Ook de verklaring van de tante van het meisje is onvoldoende steunbewijs. De tante had een wondje en een blauwe plek gezien bij het meisje. Het is alleen niet duidelijk door wie, wanneer en hoe deze zijn ontstaan. De rechtbank oordeelt daarom dat er niet genoeg steunbewijs is om tot een veroordeling te komen. De rechtbank spreekt de vrouw vrij.

Aangezien moeder wordt vrijgesproken verklaart de rechtbank de dochter niet-ontvankelijk in haar  vordering tot schadevergoeding.