Het gaat in deze zaak over één specifieke (probleem)wolf die zich op het Nationaal Park de Hoge Veluwe begeeft. De provincie verleende vergunning om de wolf te doden naar aanleiding van een bijtincident met een hardloopster op 13 april 2025. Onderzoek wees volgens de provincie uit dat deze wolf bij meerdere zogenoemde wolf-mens-incidenten betrokken zou zijn geweest. Op 16 mei van dit jaar oordeelde de voorzieningenrechter dat de Provincie Gelderland voldoende aannemelijk heeft gemaakt dat deze wolf in het park voor problemen zorgde en dat noodzakelijk was om deze wolf af te schieten vanwege de openbare veiligheid. Het is nog niet gelukt de wolf af te schieten. Nu – acht maanden later – heeft de provincie met een zogenoemd maatwerkvoorschrift opnieuw toestemming gegeven om de wolf te doden. De toestemming geldt tot 1 juli 2026.

De aanwezigheid van de wolf in Nederland - en in het bijzonder in de provincie Gelderland – leidde - tot grote maatschappelijke onrust. Zeker nadat in april 2025 een incident plaatsvond waarbij een bezoeker van Nationaal Park De Hoge Veluwe - die hier aan het hardlopen was - werd aangevallen. De voorzieningenrechter is zich hier terdege van bewust. Omdat de wolf een beschermde diersoort is zijn door de wetgever strikte regels en voorschriften gesteld waaraan moet worden voldaan als een vorm van ingrijpen toe wordt gestaan. Het college moet zich aan deze regels houden. De voorzieningenrechter beoordeelt of het besluit van het college aan de regels voldoet.

Eén van de voorwaarden om toestemming te geven voor het doden van een wolf is dat het doden van het dier ook echt noodzakelijk is en dat er geen andere mogelijkheden zijn. Met deze wolf zijn na april 2025 geen incidenten meer geweest. De wolf heeft geen mensen meer benaderd. Hij verblijft de laatste tijd overdag in een gebied waar weinig mensen (kunnen) komen en 's nachts jaagt hij op de Hoge Veluwe.

Het tijdverloop van acht maanden zonder enige toenadering van de wolf tot mensen plaatst de voorzieningenrechter voor een dilemma. Om de gevolgen van dit tijdverloop in te schatten is de onderbouwing door deskundigen in deze zaak van groot belang. Als toegelicht wordt door deskundigen dat desondanks het gevaar voor probleemgedrag niet geweken is, zou ook nu de noodzaak van afschot van deze wolf door de provincie voldoende onderbouwd kunnen worden. De voorzieningenrechter oordeelt echter dat wat de provincie daarvoor heeft aangevoerd, onvoldoende is. Dat komt doordat de deskundigenadviezen voor een deel zijn gedateerd zijn en voor een deel onvoldoende duidelijk en onderbouwd zijn.

Daarom komt de voorzieningenrechter nu tot het oordeel dat de provincie onvoldoende heeft onderbouwd dat het doden van deze wolf nu (acht maanden later) nog steeds noodzakelijk is. Daarom bepaalt zij dat de Fauna Beheer Eenheid de wolf niet mag (laten) doden.