De man bekende alle feiten. Hij had de bij woninginbraken buitgemaakte bankpassen en de autosleutels van iemand anders gekregen. Vervolgens pinde hij geld met de bankpassen en stal de auto.

Volgens de advocaat van de Zutphenaar moest hij worden vrijgesproken van diefstal van de auto omdat iemand anders de auto al weggezet en dus gestolen had. De advocaat vond dat de man daarom alleen nog als heler gezien kan worden. De rechtbank vindt de door de advocaat geschetste gebeurtenissen niet aannemelijk geworden en verwerpt daarom het verweer. De rechtbank veroordeelt de man dan ook voor alle feiten.

Diefstal en heling zorgen bij slachtoffers voor veel overlast, kosten en frustratie. De rechtbank neemt het de man kwalijk dat hij alleen oog heeft gehad voor zijn eigen financiële situatie en volledig voorbij is gegaan aan de gevolgen die het voor anderen kan hebben.

De rechtbank legt een hogere straf op dan door de officier van justitie is geëist, omdat zij vindt dat een lagere straf geen recht doet aan het grote aantal strafbare feiten. Het voorwaardelijk gedeelte van de gevangenisstraf geldt als stok achter de deur. Aan deze voorwaardelijke straf worden zijn waarden verbonden, waaronder een verplichte behandeling. Als de man de voorwaarden niet nakomt, moet hij de 2 maanden gevangenisstraf alsnog uitzitten.