De verdachte en het slachtoffer hebben op 9 november 2020 ruzie gekregen in de keuken van hun gezamenlijke woning. Deze ruzie is uitgelopen op een handgemeen. Uit onderzoek blijkt dat aan het slachtoffer die dag behoorlijk letsel is toegebracht, namelijk ribbreuken en bloeduitstortingen, én dat zij door verwurging om het leven is gebracht. 

Dat het de verdachte is geweest die het slachtoffer heeft mishandeld en uiteindelijk heeft gewurgd, vindt steun in het aangetroffen DNA-materiaal van de verdachte. Zijn DNA is aangetroffen in de hals van het slachtoffer en onder de vingernagels van haar linkerhand. Wat de rechtbank in dit kader bovendien van groot belang vindt, is het volledig ontbreken van DNA- of andere sporen die zouden kunnen wijzen op een andere dader.

Door gedragsdeskundigen van het Pieter Baan Centrum is geadviseerd de man het feit verminderd toe te rekenen vanwege de forse beperkingen die zij bij hem hebben vastgesteld. Bij de strafoplegging heeft de rechtbank daarmee rekening gehouden. Aangezien de vastgestelde beperkingen niet behandelbaar zijn, legt de rechtbank een gevangenisstraf op en daarnaast een maatregel waardoor de reclassering toezicht op hem kan blijven houden na afloop van de detentie.

Ook moet de man schadevergoeding betalen aan de moeder en de broer van het slachtoffer.