De locatie van de expositietoren grenst aan het natura 2000 gebied ‘de Meinweg’. Aan de vergunning zijn daarom door de gemeente allerlei voorschriften verbonden zodat er niet te veel bezoekers tegelijk kunnen komen en de verlichting aan het gebouw de dieren in de bosrand niet verstoort. Volgens de vereniging was niet de goede procedure gevolgd en had er eerst een natuurvergunning moeten worden verleend voordat de bouwvergunning kon worden verleend. De voorzieningenrechter oordeelt daarover dat een natuurvergunning ook apart mag worden gevraagd en dat dan in die procedure de vraag moet worden beantwoord of een natuurvergunning kan worden verleend. Alleen als de gemeente bij het verlenen van de bouwvergunning al meteen had moeten inzien dat een natuurvergunning niet kan worden verleend, zou de bouwvergunning kunnen worden geweigerd. Dat is in deze zaak niet zo. Het ontbreken van een natuurvergunning was dan ook geen reden voor de gemeente om de bouwvergunning te weigeren.

Dat geldt ook voor de overige beroepsgronden over de vraag of zo’n hoge toren wel in de omgeving  past, of er genoeg parkeerplaatsen zijn, of de ontsluiting van het terrein wel voldoet en of de voorschriften om het storen van dieren door de verlichting aan het gebouw te beperken voldoende zijn. De vergunninghouder heeft met verschillende rapporten van deskundigen laten zien dat de expositietoren ruimtelijk inpasbaar is. En de vereniging heeft geen onderbouwing gegeven waaruit blijkt dat met de voorschriften over onder meer bezoekersaantallen, parkeren en verlichting niet zou kunnen worden volstaan.