De verdachte heeft zich tegenover deze vrouwen als een hulpverlener met zogenaamd de beste bedoelingen gepresenteerd, maar heeft vervolgens misbruik gemaakt van het in hem gestelde vertrouwen en geen oog gehad voor de gevolgen die zijn gedrag zou kunnen hebben voor deze vrouwen. Omdat de gedragingen van de verdachte moeten worden gezien als ontuchtige handelingen, wordt de verdachte van verkrachting en schending van de eerbaarheid vrijgesproken.

De rechtbank vindt, gezien de aard en de ernst van de genoemde feiten, een gevangenisstraf passend. Omdat de verdachte lange tijd op zijn berechting heeft moeten wachten, heeft de rechtbank een deel van deze gevangenisstraf voorwaardelijk opgelegd. De rechtbank ziet in de vergevorderde leeftijd van de verdachte, anders dan door de verdediging bepleit, geen reden om af te zien van de oplegging van een gevangenisstraf, nu deze vergevorderde leeftijd hem er ook niet van heeft weerhouden deze strafbare feiten te plegen. Daarnaast heeft de rechtbank de man verboden de komende 5 jaar het beroep van hulpverlener uit te oefenen. Ook moet hij een schadevergoeding aan de slachtoffers betalen.

De echtgenote van de verdachte is door de rechtbank vrijgesproken. Uit het dossier blijkt dat de echtgenote in haar hoedanigheid als psychologe een aantal cliënten heeft doorverwezen naar de edelstenenpraktijk van de verdachte. Hoewel dit gedrag van de echtgenote kan worden gezien als een onprofessionele vorm van belangenverstrengeling blijkt uit het dossier niet dat de echtgenote wist of kon weten dat de verdachte zich tijdens zijn therapiesessies schuldig maakte aan het plegen van ontuchtige handelingen bij deze vrouwen.