De hoofdverdachte is vandaag veroordeeld voor oplichting, valsheid in geschrifte, het valselijk laten opmaken van notariële akten en belastingfraude. Uit het dossier komt een beeld naar voren van een verdachte die op allerlei manieren probeerde aan belasting te ontkomen en waar mogelijk financieel voordeel te halen. Of dit nu was door het schuiven van opbrengsten en kosten tussen hem en zijn familieleden, het fingeren van kosten, het oplichten van de verkoper bij de aankoop van een pand of verzekeringsfraude. Verdachte bleek in staat om een op het eerste gezicht min of meer kloppende administratie aan te leveren bij zijn boekhouder, die aan de hand daarvan de belastingaangiften deed. Pas na diepgravend onderzoek van belastingdienst, FIOD en politie is deze fraude aan het licht gekomen. Het fiscale nadeel alleen al op grond van de inkomstenbelasting was 99.021 euro.

De rechtbank overweegt in het vonnis dat de handelwijze van verdachte niet alleen de fiscus benadeelt, maar ook het vertrouwen ondermijnt in de juistheid van officiële akten en geschriften. De pleegperiode van de delicten is bovendien langdurig en ze vonden op grote schaal plaats. Verdachte leek zich boven de wet verheven te voelen. Zo vond hij het niet nodig zich bij wanbetaling van een huurder tot de rechter te wenden, maar verving hij sloten en zette hij huurders, al dan niet met behulp van anderen, fysiek op straat.

Bij het bepalen van de strafmaat is het grote tijdsverloop een belangrijke factor geweest. Dit geldt overigens voor alle verdachten. De zaak Landlord is voor het eerst in 2012 op zitting aangebracht. Na de beslissing tot niet-ontvankelijkheid van het openbaar ministerie en de terugwijzing door het gerechtshof in verband met de gegrondverklaring van het hoger beroep heeft het vervolgens tot 2019 geduurd voordat deze zaak opnieuw op zitting kwam. Daarom is een onvoorwaardelijke gevangenisstraf naar het oordeel van de rechtbank niet meer aan de orde.

De rechtbank legt Joep J. daarom een geldboete van 200.000 euro en een gevangenisstraf van 1 jaar voorwaardelijk met een proeftijd van 2 jaar op. De rechtbank komt tot een lagere geldboete dan door de officieren van justitie is gevorderd, omdat zij minder feiten heeft bewezenverklaard. Dat geldt in het bijzonder voor de beschuldigingen van witwassen. De rechtbank is daar deels tot een vrijspraak gekomen vanwege gebrek aan bewijs. Bij een ander deel van deze beschuldigingen wordt niet voldaan aan de juridische vereisten voor witwassen. Om te kunnen spreken van witwassen van eigen criminele opbrengsten moet er sprake zijn van iets extra’s. Hij moet die opbrengst hebben verborgen of verhuld. Omdat de rechtbank niet kan vaststellen dat verdachte die extra handelingen heeft gedaan, kan hij dus niet worden veroordeeld voor witwassen.

De rechtbank heeft de echtgenote en de zoon van verdachte J. vrijgesproken. Zij werden verdacht van witwassen en het laten opnemen van een verkeerde koopprijs in een notariële akte. De rechtbank acht wel bewezen dat een dochter van verdachte mee heeft gewerkt aan een valse akte in 2006. Gezien haar geringe rol daarbij en het grote tijdsverloop krijgt zij een voorwaardelijke gevangenisstraf van 2 weken.

Van de overige 7 verdachten zijn er 4 vrijgesproken. Van 3 verdachten achtte de rechtbank het bewezen dat zij betrokken waren bij het vals laten opmaken van een akte en één van hen heeft meegewerkt aan het witwassen van een geldbedrag. De rechtbank laat het bij die bewezenverklaringen, omdat het niet meer passend is deze verdachten nu nog een straf op te leggen.