Op 8 december 2020 heeft de man Laura met meerdere messteken om het leven gebracht. Zij hadden daarvoor enige tijd veel contact, maar Laura had dit contact een paar weken eerder verbroken. De verdachte kon dat niet accepteren. Hij drong vervolgens steeds verder door in haar leven, onder meer door met een nep-account lasterlijke berichten te sturen naar familie en collega’s van Laura. In de vroege ochtend van 8 december 2020 wachtte hij haar, gewapend met een mes, op voor haar huis, op het tijdstip dat zij gewoonlijk naar haar werk ging. Toen zij in haar auto zat en geen kant op kon, stak hij haar met meerdere messteken gericht op de hals dood. Ook vanwege de zoekgeschiedenis op zijn telefoon, waaruit blijkt dat hij al langere tijd zocht naar wapens en naar straffen voor levensdelicten in Nederland, concludeert de rechtbank dat geen sprake was van een plotselinge opwelling, maar van een doelgerichte actie om Laura om het leven te brengen.

Volgens de deskundigen van het Pieter Baan Centrum heeft verdachte een ernstige persoonlijkheidsstoornis, die zijn gedrag voor en tijdens het delict heeft beïnvloed. Vanwege zijn levensgeschiedenis is verdachte extra kwetsbaar voor afwijzing, een gevoeligheid die zich wreekt in intieme relaties. De dynamiek in de contacten tussen Laura en de verdachte raakte hem in de kern van deze stoornis. Hierdoor kon hij geen afstand nemen van de ontstane situatie en was het volgens de deskundigen voor hem haast onmogelijk om Laura met rust te laten. De rechtbank acht de verdachte daarom in verminderde mate toerekeningsvatbaar.

De man is in 2006 in Engeland veroordeeld voor de moord op zijn ex-vriendin, waarbij de voorgeschiedenis en de werkwijze nagenoeg gelijk waren aan de moord op Laura. Hij heeft toen alleen een (levenslange) gevangenisstraf gekregen, die deels in Portugal ten uitvoer is gelegd. Hij werd daar vervroegd in vrijheid gesteld, zonder dat er een behandeling had plaatsgevonden. Het recidivegevaar op (zeer) ernstig relationeel geweld is dan ook hoog als de verdachte opnieuw zonder behandeling zou terugkeren in de maatschappij.

De rechtbank acht een langdurige, intensieve, klinische behandeling in het kader van tbs met dwangverpleging noodzakelijk. Daaraan voorafgaand moet de man een gevangenisstraf uitzitten. Bij een zo’n ernstig delict als moord, nu voor de tweede keer gepleegd, is een langdurige gevangenisstraf op zijn plaats. Nu het te voorzien is dat de tbs-maatregel ook nog een langdurige vrijheidsbeneming zal inhouden, legt de rechtbank een gevangenisstraf van 20 jaar op. 

De vorderingen tot schadevergoeding van de ouders worden in zijn geheel toegewezen. Op verzoek van de ouders heeft de rechtbank in het vonnis het standpunt van de ouders opgenomen dat zij niet willen dat de verdachte wederom wordt overgedragen aan Portugal om daar zijn straf uit te zitten.