Op 18 december 2012 heeft hij in een vakantiewoning in Stevensweert opzettelijk 5 keer op Andy de Heus geschoten: eenmaal in zijn bovenbeen, tweemaal in zijn romp, eenmaal in zijn achterhoofd en eenmaal in zijn voorhoofd. Hierna heeft hij het stoffelijk overschot van Andy de Heus verpakt in plastic en in een lijkzak, waarna hij hem een paar kilometer verderop heeft begraven. Pas op 18 februari 2016 heeft de politie het lichaam van Andy de Heus gevonden.
Er is onvoldoende bewijs dat de verdachte Andy de Heus heeft verwurgd of heeft verstikt met een plastic zak. Ook is er onvoldoende bewijs dat de verdachte de door hem gepleegde feiten samen met een ander of anderen heeft gepleegd.

De verdachte heeft verklaard dat hij niet van plan was om Andy de Heus te doden. Volgens de verdachte kreeg hij een waas voor ogen tijdens een ruzie met hem over hennepplantages. Hoewel er aanwijzingen zijn voor planmatig handelen van de verdachte, heeft de verdachte voor al deze aanwijzingen een uitleg gegeven die niet onaannemelijk is. Daarnaast kan een zeer belastende getuigenverklaring niet voor het bewijs van voorbedachte raad worden gebruikt, omdat deze te veel onzekerheden bevat. Om deze reden is de rechtbank van oordeel dat er onvoldoende wettig en overtuigend bewijs is om te kunnen spreken van voorbedachte raad.

De rechtbank heeft bij het bepalen van de straf rekening gehouden met de ernst van de strafbare feiten en het buitengewoon grove geweld dat de verdachte tegen Andy de Heus heeft gebruikt. Ook heeft de rechtbank ermee rekening gehouden dat de verdachte tot het uiterste is gegaan om de sporen van deze daad uit te wissen om zo aan zijn verantwoordelijkheid te ontkomen.

Ruim drie jaar lang heeft de man gezwegen over zijn daden. Hij heeft gelogen en hij heeft geprobeerd om anderen de schuld in de schoenen te schuiven voor de dood van Andy de Heus. Pas toen het écht niet anders kon, heeft de verdachte bekennende verklaringen afgelegd. Door de gedragingen en leugens van de verdachte hebben de nabestaanden jarenlang in onzekerheid moeten verkeren over het lot van Andy de Heus. Dit alles rekent de rechtbank de verdachte zeer aan.

Ten slotte is de rechtbank geschokt door het gebrek aan berouw van de verdachte, zoals uit afgeluisterde gesprekken blijkt. Dit alles brengt de rechtbank ertoe om aan de verdachte de maximale gevangenisstraf van 15 jaar op te leggen voor de doodslag op Andy de Heus. Daarnaast heeft de rechtbank 2 jaar cel opgelegd voor het begraven van het stoffelijk overschot van Andy de Heus en de overige bewezen strafbare feiten.

Naast deze gevangenisstraf beveelt de rechtbank dat de voorwaardelijke invrijheidstelling van de verdachte achterwege moet worden gelaten. Dit betekent dat aan de verdachte geen recht meer toekomt om eerder in vrijheid te worden gesteld voor een eerder aan hem opgelegde straf. Vast is komen te staan dat de verdachte, ondanks een eerdere waarschuwing, in de cel opnieuw een telefoon en verdovende middelen voorhanden heeft gehad. Wegens dit voortdurend crimineel handelen moet de verdachte het restant van die straf volledig uitzitten.