De verdachte sprak ’s avonds op straat een willekeurige vrouw aan en vroeg of zij seks met hem wilde. De vrouw laat in woord en gebaar weten dat niet te willen. Zij probeert weg te komen, maar de verdachte verspert haar de weg. Zij gebruikt een smoes om van hem af te komen, maar hij blijft haar tegenhouden en duwen. Namens de verdachte is aangevoerd dat er onvoldoende bewijs is dat de vrouw werd gedwongen tot seks en dat de verdachte daarom zou moeten worden vrijgesproken van verkrachting. De rechtbank ging daar niet in mee. Een ooggetuige belde naar aanleiding van wat hij zag het alarmnummer 112 en op camerabeelden van de binnenstad is zichtbaar dat de verdachte dwang uitoefent op zijn slachtoffer en dat zij haar arm uitstrekt naar een scooterrijder die passeert.

De verdachte heeft een grove inbreuk gemaakt op de persoonlijke en lichamelijke integriteit van het slachtoffer. Zij lijdt dagelijks onder de psychische gevolgen ervan. Anders dan door de Officier van Justitie geëist heeft de rechtbank niet het adolescentenstrafrecht toegepast en dus niet de geëiste jeugddetentie van 2 jaar opgelegd. De verdachte was ten tijde van de verkrachting bijna 20 jaar en dus meerderjarig. Toepassing van het volwassenstrafrecht is dan het uitgangspunt, tenzij er nog een pedagogisch doel bij de verdachte valt te behalen. Juist aan de haalbaarheid daarvan heeft de rechtbank twijfel. De rechtbank vindt daarom - mede gezien de aard en ernst van het strafbare feit - een gevangenisstraf van twee jaar op zijn plaats. Daar gaat de tijd die de verdachte in voorarrest heeft gezeten van af. Ook moet de verdachte de vrouw schadevergoeding betalen.