Op grond van het politiedossier en hetgeen is besproken tijdens de zittingsdagen staat het voor de rechtbank vast dat de 12 verdachten een samenwerkingsverband vormden dat zich richtte tegen Hells Angels. Dit kwam concreet tot uiting in een klopjacht op Hells Angels op 24 januari 2015 en in de openlijke geweldpleging bij café Dug Out, die diezelfde avond nog werd gevolgd door een provocatie van Hells Angels bij het aan hen gelieerde café/restaurant Navarro in Kerkrade. Daarnaast is de vijandigheid tussen de twee motorclubs duidelijk merkbaar in afgeluisterde gesprekken tussen de verdachten en in diverse andere incidenten die de politie heeft beschreven. 

Bij de toelichting op de straffen heeft de rechtbank de nadruk gelegd op de territoriumdrift van het Bandidos-chapter Sittard. Het wilde de enige motorclub in de omgeving of zelfs van Nederland worden. Het chapter probeerde uit het zicht van politie en justitie te blijven door gebruik te maken van PGP-telefoons en door een coöperatie op te richten als dekmantel voor wat in werkelijkheid het (motor)clubhuis was. Alles was erop gericht de baas te zijn en die doelstelling werd uitgedragen door middel van intimidatie en geweld, met als dieptepunt de escalatie bij de Dug Out. Nietsvermoedende slachtoffers werden hier te grazen genomen door een veel grotere groep Sittardse Bandidos waartegen ze kansloos waren. 

De Bandidosleden die niet hebben meegedaan aan de klopjacht en die niet aanwezig waren bij de Dug Out of daar geen bijdrage geleverd hebben aan de openlijke geweldpleging zijn vrijgesproken van deelname aan deze criminele organisatie.

Het onderzoek naar de Bandidos bevat tevens een aantal (pogingen tot) afpersingen en diefstallen (met geweld). De rechtbank oordeelt hierover dat er weliswaar sprake is van betrokkenheid van individuele clubleden bij zulke strafbare feiten, maar dat er geen bewijs is dat de Bandidos een samenwerkingsverband vormde met als doel het plegen van afpersingen en diefstallen. Zo bleek bijvoorbeeld niet van afspraken daarover binnen de club en was er geen aansturing vanuit de club of voordeel voor de club. Anders dan bijvoorbeeld de problemen met de Hells Angels was dit ook geen gespreksonderwerp tijdens clubvergaderingen. Om die reden is een aantal verdachten wel veroordeeld voor (poging tot) afpersing of diefstal, maar niet als crimineel samenwerkingsverband. Hetzelfde geldt voor verboden wapenbezit. Een aantal verdachten is veroordeeld omdat de politie bij hen een wapen had gevonden, maar de rechtbank heeft geen bewijs voor een criminele organisatie met als doel verboden wapenbezit.  

Het Openbaar Ministerie vervolgde 10 van de in totaal 25 verdachten wegens deelname aan een criminele organisatie gericht op het plegen van drugsmisdrijven (in de zin van de Opiumwet). De rechtbank ziet echter geen bewijs voor het daarvoor vereiste samenwerkingsverband. Het onderzoek geeft juist veel meer een beeld van diverse losstaande individuen die op eigen titel en uit eigen belang betrokken zijn bij productie van of handel in diverse verdovende middelen. Als het zo uitkomt, weten ze elkaar te vinden en elkaars kennis en contacten te gebruiken. De rechtbank ziet daarbij echter geen organisatie met duurzaamheid, structuur of hiërarchie. Het bestaan van een dergelijke drugsorganisatie wordt ook niet gestaafd met concrete strafbare feiten. En omdat er geen directe relatie zichtbaar is tussen de mogelijke drugshandel en de motorclub is het enkele feit dat veel verdachten lid zijn van de Bandidos onvoldoende. De 10 verdachten zijn dus vrijgesproken van deelname aan een criminele drugsorganisatie. Wèl zijn er afzonderlijke veroordelingen voor drugsfeiten. Zo is Frans van der L. veroordeeld tot een gevangenisstraf van 36 maanden vanwege de export en verkoop van 10 kilo amfetamine en 3 kilo hennep en het bezit van een vuurwapen. Drie andere verdachten zijn veroordeeld voor hennepteelt in Duitsland waaraan zij samen met een aantal inmiddels in Duitsland veroordeelde verdachten deelnamen en één verdachte is veroordeeld vanwege langdurige hennepteelt in zijn bedrijfspand. De rechtbank heeft de winst die deze verdachte moet terugbetalen berekend op ruim 186.000 euro.  

Marco H. is volgens de rechtbank schuldig aan het witwassen van ruim 150.000 euro en dit bedrag moet hij terugbetalen. Zijn echtgenote is vrijgesproken. Verdachte Winfried H. is schuldig aan het witwassen van ruim 180.000 euro. Hij moet ruim 126.000 euro daarvan terugbetalen omdat dat zijn crimineel verkregen voordeel is. Vader Franz H. heeft zich schuldig gemaakt aan het witwassen in privé van ruim 147.000 euro. Daarnaast heeft de rechtbank geoordeeld dat het bedrijf (een V.O.F.) waarvan Franz H. en zijn zonen vennoten waren ruim 375.000 euro heeft witgewassen en dat Franz H. daar leiding aan heeft gegeven. Franz H. moet ruim 212.000 euro terugbetalen omdat dat zijn voordeel is geweest. Winfried H. is veroordeeld voor het medeplegen van witwassen van ruim 350.000 euro via de V.O.F. De echtgenote van Franz en zijn andere zoon Tino zijn vrijgesproken. 

Bekijk hier het overzicht (pdf, 50,4 KB) van de veroordelingen per verdachte.