Op 12 augustus 2017 krijgt de politie een melding binnen over het gewonde slachtoffer. Als agenten gaan kijken, blijkt de destijds 57-jarige man door geweld om het leven te zijn gebracht. De sporen die vervolgens bij het onderzoek op de plaats delict worden gevonden, leiden naar het appartement van verdachte. Daar worden bloedsporen van het slachtoffer aangetroffen. In het appartement van het slachtoffer wordt bovendien DNA van de verdachte gevonden.

Aanleiding voor de confrontatie tussen verdachte en het slachtoffer was vermoedelijk geluidsoverlast. Verdachte is na het delict direct gevlucht naar zijn geboorteland Azerbeidzjan. Er zijn aanwijzingen dat verdachte kampte met psychische problemen, hij liep hiervoor in een traject van de gemeente Soest. Maar omdat verdachte is gevlucht naar een land dat zijn onderdanen niet uitlevert aan Nederland, was het niet mogelijk om onderzoek naar zijn psyche te doen. De rechtbank kan daarom niet vaststellen of verdachte leed aan psychische problemen die zijn gedrag destijds hebben beïnvloed en houdt verdachte daarom volledig verantwoordelijk voor zijn daden.

Verdachte heeft met zijn gruwelijke daad het slachtoffer zijn kostbaarste bezit ontnomen, namelijk het leven. Door te vluchten heeft verdachte geen enkele verantwoordelijkheid genomen voor zijn daden en dat neemt de rechtbank hem zeer kwalijk. De rechtbank veroordeelt verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van 13 jaar, conform de eis van het Openbaar Ministerie. Ook moet verdachte een schadevergoeding betalen aan de familie van het slachtoffer.