Als de man en het slachtoffer hun relatie beëindigen, spreken ze af om vier weken geen contact te hebben. Na die periode stuurt de man op 12 juni een berichtje naar zijn ex met de vraag of zij nog wil praten. Ook gaat het over zijn spullen die nog in het huis liggen. Als zij daar niet op reageert, besluit de man een dag later naar het huis van zijn ex te gaan. Een buurvrouw ziet hem aankomen. Hij vertelt haar dat hij zijn spullen op komt halen. Volgens de buurvrouw was hij zichtbaar boos omdat zijn ex niet meer op zijn berichtjes had gereageerd. Hij liet haar ook de berichtjes zien. Eenmaal binnen ontaardt het gesprek met het slachtoffer al snel in een discussie. Alles is opgenomen met de telefoon van het slachtoffer. Op die geluidsopname is te horen dat het slachtoffer zegt dat ze klaar is met het gesprek. Vervolgens klinken een aantal schoten. De man heeft bekend dat hij op dat moment zijn ex doodschoot. 

Uit de geluidsopname maakt de rechtbank op dat de man al een paar weken vóór de schietpartij van plan was om het slachtoffer te doden. Hij zegt namelijk dat hij eerder met een doorgeladen pistool voor haar deur zat en met haar had afgerekend als zij op dat moment ‘een foute keuze’ had gemaakt. Hij doelt daarmee op de angst dat zij zijn spullen zou verkopen. Uit het feit dat de man op 13 juni bewust een geladen vuurwapen meenam naar zijn ex en hij pas schoot nadat zij hem afwees door het gesprek te beëindigen, leidt de rechtbank af dat hij zijn eerdere voornemen alsnog heeft uitgevoerd. Dat zijn ex het gesprek beëindigde, was voor hem ‘een foute keuze’ waar hij het eerder al over had. Naar het oordeel van de rechtbank is het besluit van de man om zijn ex dood te schieten op het moment dat zij ‘een foute keuze’ zou maken, genomen toen hij in de auto stapte om naar haar toe te gaan. De fatale schietpartij vond een paar uur later plaats. In die uren is hij niet van gedachten veranderd. Daarbij komt dat het eerste schot niet fataal was. Toch heeft hij het naar eigen zeggen ‘afgemaakt’ door nog een aantal keer gericht op haar te schieten. Dit alles maakt dat volgens de rechtbank sprake is van voorbedachten rade.

Volgens deskundigen lijdt de man aan een stoornis en zij schatten de kans op herhaling in als matig tot hoog. Daarom wordt geadviseerd om tbs met dwangverpleging op te leggen. Dit advies neemt de rechtbank over. Daarnaast wordt de man veroordeeld tot een gevangenisstraf van 14 jaar. Dat is 1 jaar minder dan de officier van justitie had geëist, zodat de man eerder met zijn tbs-behandeling kan beginnen. Tot slot moet de man ook schadevergoedingen betalen aan familieleden van het slachtoffer.