In haar aangifte bij de politie verklaarde de vrouw dat ze met haar rollator naar de voordeur liep omdat de deurbel ging. Het was toen tussen 15:00 en 15:30 uur. Ze zag een donker iemand voor de deur staan en toen ze open deed, stapte de man direct naar binnen en duwde haar achterover op de grond. Ze wist niet wat er gebeurde en gilde, sloeg en trapte van zich af. De man trok de broek van de vrouw uit en probeerde haar te verkrachten. Toen zij nóg harder schreeuwde en tegenstribbelde, leek de man te beseffen dat het niet ging lukken. Hij rende vervolgens hard weg.

Drie getuigen die in dezelfde straat wonen als het slachtoffer hebben de verdachte gezien. Bij één van hen stond hij ook voor de deur, maar is hij niet binnengekomen. Een andere getuige zag de man de woning van het slachtoffer in gaan en zag hem na gegil ook weer vertrekken. De derde getuige zag de man de woning uit komen lopen. Alle getuigen beschrijven de man als iemand met een zeer donkere huidskleur. Daarnaast omschrijven ze alle drie op dezelfde manier zijn kleding. Twee getuigen hebben op een foto van de verdachte zijn jas herkend. De kleding die het slachtoffer aan had tijdens het incident is door de politie onderzocht. Op de broek is naast DNA van de vrouw óók DNA van de verdachte aangetroffen. Gelet op dit alles is de rechtbank ervan overtuigd dat de verdachte de man is die het slachtoffer probeerde te verkrachten. 

De rechtbank neemt het de man zeer kwalijk dat hij de vrouw in haar eigen huis heeft overrompeld. Een plek waar zij zich veilig moet kunnen voelen. Bij verdachte zijn door een psychiater en psycholoog verschillende stoornissen geconstateerd. In hoeverre deze stoornissen ook een rol speelden tijdens de poging tot verkrachting is niet duidelijk geworden. Deskundigen hebben geen antwoord kunnen geven op de vraag of hij destijds toerekeningsvatbaar was. Omdat de verdachte geen geldige verblijfsstatus in Nederland heeft, ziet de reclassering geen mogelijkheden voor passende hulp. Zonder geldig verblijfsdocument kan hij daar nagenoeg geen aanspraak op maken. De officier van justitie had een celstraf van 3,5 jaar geëist. Maar de rechtbank is van oordeel dat, gelet op de straffen die in min of meer vergelijkbare zaken zijn opgelegd, een gevangenisstraf van 2,5 jaar passend is.