De man heeft door zijn handelen drie jonge kinderen hun vader ontnomen. De slachtoffers zijn - geestelijk en lichamelijk - voor het leven getekend. Uit de slachtofferverklaringen bleek dat geen dag uit het leven van de overlevenden en nabestaanden nog gelijk is aan de dagen voor het ongeval.

De man botste met zijn auto waarmee hij meer dan 200 km/h reed op een andere auto. Omdat hij zo hard over de A2 reed was de kans op een dodelijk ongeval groot, oordeelt de rechtbank. De rechtbank vindt – anders dan de officier van justitie – dat de man niet opzettelijk op de andere auto is ingereden. De man voerde meerdere manoeuvres uit om auto’s te ontwijken. Hij week uit naar de meest linkerbaan en naar de vluchtstrook om ongevallen te voorkomen. Vervolgens heeft hij bij een wegversmalling de vangrail willen ontwijken, voegde in op de naast gelegen rijbaan en is door die handeling op de auto gebotst. Omdat de man niet opzettelijk handelde is er ook geen sprake van doodslag, maar van dood door schuld. De rechtbank legt daarom een lagere straf op dan geëist.

De man is in een psychose terecht gekomen als gevolg van het gebruik van speed de avond voor het ongeval. De keuze om speed te gebruiken heeft hij volledig vrijwillig gemaakt. Hij wist van te voren niet wat voor invloed dit zou hebben, maar wel dat hij in een ander soort staat zou kunnen komen te verkeren. De rechtbank oordeelt daarom dat de man volledig toerekeningsvatbaar is.