De verdachte en het slachtoffer zijn op de avond van 10 november 2020 samen in het huis van het slachtoffer in Utrecht. De man verklaart bij de politie dat ze ruzie kregen en dat hij tijdens die ruzie naar de keuken rende om een mes te pakken. In zijn politieverhoor laat hij aan een agent zien welke bewegingen hij met het mes maakte. Volgens de agent balde hij zijn hand ter hoogte van zijn schouder tot een vuist en maakte hij met zijn arm bewegingen naar voren. De man verklaart dat hij met het mes drie slaande bewegingen richting zijn vriendin maakte. De derde keer raakte hij haar. 

De advocaat van de verdachte vroeg om vrijspraak omdat niet valt uit te sluiten dat het slachtoffer tijdens de ruzie zelf in het mes is gelopen. Daarnaast is niet bewezen dat verdachte zijn vriendin opzettelijk wilde doden. De rechtbank oordeelt dat ‘vol opzet’ inderdaad niet bewezen is. Er is geen bewijs dat het daadwerkelijk de bedoeling was van de man om zijn vriendin te doden. Wel heeft hij zich schuldig gemaakt aan ‘voorwaardelijk opzet’. Door meerdere keren, op korte afstand, stekende bewegingen te maken met een mes, heeft hij het risico dat hij het slachtoffer zou kunnen doden op de koop toe genomen. Op basis van de verklaringen van verdachte zelf en het pathologisch onderzoek stelt de rechtbank vast dat geen sprake is van een ongeluk waarbij het slachtoffer zelf in het mes liep.

De advocaat stelt verder dat niet kan worden uitgesloten dat de man zich heeft moeten verdedigen tegen geweld van het slachtoffer. Ook hier gaat de rechtbank niet in mee. De verdachte mist een tand, maar heeft bij de politie verklaard dat hij niet meer weet wanneer of hoe hij deze tand is verloren. Op zitting vertelde hij dat hij tijdens de ruzie met het slachtoffer een klap of trap kreeg, maar wanneer of waarom dit is gebeurd, is niet duidelijk geworden. Verdachte heeft bovendien nooit verklaard dat dit voor hem de aanleiding was om een mes te pakken. De rechtbank oordeelt dat het beroep op noodweer niet aannemelijk is geworden en veroordeelt de man voor doodslag. Volgens deskundigen is bij hem sprake van psychische problematiek, waaronder een verslavingsstoornis. Geadviseerd wordt om de doodslag in verminderde mate aan hem toe te rekenen. De rechtbank neemt dit advies over en veroordeelt de man tot een gevangenisstraf van 8 jaar én tbs met dwangverpleging. Daarnaast moet hij de moeder van het slachtoffer een schadevergoeding betalen van ruim 24.000 euro.