Op 23 november 2023 komt er bij de politie een melding binnen van een man uit Houten. Hij vertelt vrijwel direct dat hij zijn vrouw heeft doodgestoken en dat hij van plan is om zichzelf iets aan te doen. Als de politie ter plaatse komt, treffen ze de man en vrouw aan op hun bed. De vrouw is op dat moment al overleden; de man is gewond. De politie ziet dat hij een mes in zijn hand heeft dat onder het bloed zit. Agenten horen de man zeggen dat hij zijn vrouw heeft neergestoken en houden hem aan.

De rechtbank oordeelt dat bewezen kan worden dat de man zijn vrouw heeft doodgestoken. Toen de man 112 belde, bekende hij zelf dat hij zijn vrouw had gestoken met een keukenmes. Dit heeft hij ter plaatse nogmaals tegen de politie gezegd. De politie trof hem in het huis aan met een bebloed mes in zijn hand waar zijn DNA en dat van zijn vrouw op zat. Anders dan de verdediging hecht de rechtbank wél waarde aan deze eerste verklaringen van de man. Ze zijn vlak na het incident en uit eigen beweging door hem afgelegd. Bovendien heeft hij later nog tegen een psychiater en een reclasseringswerker uitlatingen gedaan waarmee hij zijn betrokkenheid bij de doodslag op zijn vrouw lijkt te bevestigen.

De rechtbank gelooft niet in de alternatieve scenario’s die aangevoerd zijn door de verdediging van de man. De aangetroffen verwondingen bij de vrouw passen volgens de patholoog niet bij het scenario dat zij zichzelf zou hebben gestoken. De rechtbank gelooft ook niet dat de vrouw door iemand anders dan haar man is gestoken. Dat scenario is niet feitelijk onderbouwd. De rechtbank wijst bovendien op het tijdsverloop tussen de dood van de vrouw en het bellen door de man naar 112. Daar zat 13 uur tussen. Het is voor de rechtbank onbegrijpelijk dat de man in één van de alternatieve scenario’s meer dan 13 uur gewacht zou hebben voordat hij 112 zou bellen. De man heeft op zitting niet kunnen verklaren waarom hij zo lang wachtte met bellen. Gelet op dit alles kan het volgens de rechtbank niet anders dan dat de man degene is geweest die zijn vrouw heeft doodgestoken.

Er is bij de man sprake van een psychiatrische stoornis en deskundigen adviseren daarom het feit in verminderde mate aan hem toe te rekenen. Dat advies neemt de rechtbank over. Uit onderzoek is niet duidelijk geworden wat voorafging aan het fatale moment en van een vooropgezet plan is ook niets gebleken. De rechtbank veroordeelt hem daarom voor doodslag. Het blijft echter onduidelijk wat zijn motief was en wat zich precies heeft afgespeeld. De rechtbank beseft dat dit moeilijk verteerbaar is voor de nabestaanden. De man wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf van 8 jaar. Dat is conform de eis van de officier van justitie.