De ex-vriendin van de man deed aangifte van drie verkrachtingen in het begin van dit jaar. Die zouden in het huis van de vrouw hebben plaatsgevonden toen de twee geen relatie meer hadden. De officier van justitie vroeg de rechtbank om de man vrij te spreken van 2 van de 3 verdenkingen. De rechtbank ziet in die 2 verdenkingen ook geen ondersteunend bewijs voor de aangifte van de vrouw. Ook voor het dwingen tot het intrekken van een aangifte is onvoldoende bewijs.

De man werd ook nog verdacht van een derde verkrachting. Die zou hij hebben gepleegd nadat hij stiekem het huis van zijn ex was binnengedrongen en zich had verstopt in een kledingkast. Volgens de officier van justitie zijn er onderdelen van de verklaring van de vrouw die ondersteund worden door ander bewijs. Zo zouden zijn vingerafdrukken aan de binnenkant van de kast zijn gevonden en zijn er sms-berichten waaruit zou blijken dat hij het huis is binnengeslopen. De rechtbank vindt dat de man hier aannemelijke verklaringen voor heeft gegeven. Volgens hem zijn de vingerafdrukken op de kast daar gekomen doordat hij die in elkaar heeft gezet of toen hij kleding uit de kast pakte. Ook zijn er sms-berichten waaruit naar voren komt dat hij wel een sleutel had, terwijl de vrouw zegt van niet. De rechtbank overweegt dat er verder ook geen bewijsmiddelen zijn die de aangifte van de vrouw ondersteunen. 

De vrouw deed ook aangifte van belaging. Dat zou hebben plaatsgevonden na de verdenkingen van verkrachting en de aanhouding van de man. De vrouw deed aangifte omdat zij kennelijk dacht dat de man een contactverbod had. Dat was niet het geval. De man geeft ook toe contact met haar te hebben gezocht. Uit de berichten blijkt verder dat de man met name contact zocht om zijn dochter te kunnen zien. In anderhalve maand zocht hij ruim dertig keer contact. In het licht van die omstandigheden oordeelt de rechtbank dat de man zich niet schuldig heeft gemaakt aan belaging.