Het gezin, met de Nederlandse nationaliteit, is op 24 juli vanuit het Verenigd Koninkrijk naar Nederland gekomen. Naar eigen zeggen omdat het voor hen niet meer veilig was in het Verenigd Koninkrijk. In eerste instantie probeerden ze onderdak te vinden in Leiden en Alphen aan den Rijn. Sinds 1 augustus verblijft het gezin in Almere, waar het eerst zelf tijdelijk onderdak vond. In een eerder voorlopig oordeel bepaalde de voorzieningenrechter dat de gemeente het gezin maatschappelijk opvang moest verlenen totdat er een besluit lag over het verzoek van het gezin voor opvang op grond van de Wet maatschappelijke ondersteuning. Dit verzoek is door de gemeente afgewezen. Het gezin wil nu dat de gemeente de opvang, dat wil zeggen het betalen van de kosten van het hotel, voortzet.

Toen het gezin in het Verenigd Koninkrijk woonde waren zij zelfredzaam. Beide ouders hadden een (betaalde) baan en zij hebben in het Verenigd Koninkrijk geen gebruik gemaakt van hulpinstanties. De eerste weken in Nederland heeft het gezin zelf onderdak kunnen regelen en inmiddels hebben zij ook recht op een bijstandsuitkering. Hiermee hebben zij inkomen om te kunnen voorzien in de noodzakelijke kosten van bestaan. Dat zij op dit moment niet beschikken over woonruimte hebben zij over zichzelf afgeroepen door ondoordacht en niet goed voorbereid naar Nederland te vertrekken. De Wet maatschappelijke ondersteuning is niet bedoeld om hiervoor een oplossing te bieden.

De gemeente Almere heeft tijdens de zitting toegezegd de kosten van het hotel tot 12 december 2019  te zullen betalen. De gemeente heeft hiermee het gezin veel langer onderdak geboden dan waartoe zij op grond van de eerdere uitspraak van de voorzieningenrechter verplicht was. Nu het gezin zelfredzaam is – dat was tijdens de eerdere zitting bij de voorzieningenrechter nog niet duidelijk – hoeft de gemeente de ouders met hun vier kinderen niet langer onderdak te bieden. Dit betekent dat de gemeente de hotelkosten niet langer hoeft te betalen.