In haar aangifte vertelt één van de vrouwen aan de politie dat zij op 1 augustus 2020 ’s nachts in het Beatrixpark in Utrecht fietste. Ze werd opeens van haar fiets geduwd en belandde op de grond. Een man kroop bovenop haar en wilde zijn hand voor haar mond doen. De vrouw beet hem vervolgens in zijn hand waarna hij uiteindelijk wegrende. Toen ze haar spullen pakte, die op de grond waren gevallen, zag ze dat daar ook een rol duct tape tussen zat die niet van haar was. Uit onderzoek van het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) bleek dat er DNA van de verdachte op de rol duct tape zat. Volgens de rechtbank is daarmee wettig en overtuigend bewezen dat de Utrechter de duct tape bij zich had om te gebruiken bij een aanranding.

Het blijft niet bij deze aangifte. In september melden nóg twee vrouwen zich bij de politie. De één verklaart dat ze op 21 september in Lunetten door iemand is besprongen. Er volgde een worsteling en toen ze op de grond lag, greep de man haar in haar kruis. Zowel op de jas als de tas van de vrouw trof het NFI het DNA van de verdachte aan. Ook in de zaak van een andere vrouw wordt zijn DNA gevonden. Als zij wordt aangevallen en aan haar polsen naar een bramenstruik wordt gesleept, lukt het haar om de man in zijn gezicht te krabben. Onder haar nagels wordt zijn DNA aangetroffen. De vrouw raakt bij de aanval zwaargewond en moest opgenomen worden in het ziekenhuis.

De rechtbank rekent het de verdachte zwaar aan dat hij de vrouwen hun onvoorwaardelijke gevoel van vrijheid en onbevangenheid heeft afgepakt. Bovendien zorgde hij wekenlang voor onrust en gevoelens van onveiligheid in de Utrechtse wijk Lunetten. De officier van justitie eiste een gevangenisstraf van 6 jaar, maar daar gaat de rechtbank niet in mee. De rechtbank komt tot een bewezenverklaring van minder ten laste gelegde feiten. In de zaken van drie andere vrouwen die aangifte hebben gedaan, kan namelijk niet met zekerheid vastgesteld worden dat de verdachte verantwoordelijk is voor de aanranding of mishandeling. In die zaken is bijvoorbeeld geen DNA aangetroffen. Naast de celstraf krijgt de man ook tbs met dwangverpleging opgelegd. Naar aanleiding van de bevindingen van een psycholoog en psychiater concludeert de rechtbank dat de man lijdt aan een ziekelijke stoornis of gebrekkige ontwikkeling van de geestvermogens. Om het risico op herhaling te voorkomen, is het noodzakelijk om de man te behandelen. Tot slot moet de man drie vrouwen een schadevergoeding betalen.