Een nu 21-jarig slachtoffer leert in 2015 de man uit Vianen kennen. In het begin zijn de gesprekken vriendelijk, maar al snel begint de man opdringerig te worden. De man vroeg het slachtoffer om foto’s en filmpjes van zichzelf te maken en toe te sturen. Bij de politie verklaart het meisje dat de man specifiek vroeg wat hij wilde zien. Ook stuurde de man foto’s en filmpjes van zichzelf. Tijdens een afspraakje in de woning van de moeder van het slachtoffer heeft de man seks gehad met de jonge vrouw. Zij was toen vijftien jaar oud. Enkele jaren later, in 2019, gaat de man opnieuw in de fout met een jong meisje. Hij heeft seks met haar en maakt zich ook schuldig aan stalking van het slachtoffer.

De man is voor een deel van de verdenkingen vrijgesproken. De rechtbank realiseert zich dat deze beslissing hard kan aankomen bij de aangeefsters. Zaken waarbij de verdenking verkrachting en/of ontucht is kenmerken zich doorgaans door het feit dat er slechts twee personen bij aanwezig zijn. De vermeende dader en het vermeende slachtoffer. Op basis van één getuigenverklaring – aangifte – kan iemand niet veroordeeld worden. Voor een deel van de verdenkingen is geen steunbewijs gevonden. Daarom is de man uit Vianen, die de feiten ontkent, voor een deel vrijgesproken.

Deskundigen hebben hyperseksualiteit bij de man vastgesteld. Zelf heeft de man dit omschreven als een seksverslaving. Door de combinatie van zijn hyperseksualiteit en zijn - vooral antisociale - persoonlijkheidskenmerken, had de man een sterke drang om meerdere meisjes in te palmen voor seksueel contact. Hij had daarbij vrijwel uitsluitend oog voor zijn eigen behoeftes, terwijl hij geen rekening hield met de behoeftes, leeftijd en kwetsbaarheden van de aangeefsters. Sterker nog, er kan worden gezegd dat hij deze meisjes juist uitkoos vanwege hun jonge leeftijd en hun relatieve kwetsbaarheid. Hij vroeg de meisjes om filmpjes en foto’s van zichzelf te maken zodat hij, als de slachtoffers niet bij hem waren, hij alsnog zijn seksuele behoeftes kon bevredigen.