De man werkte op een middelbare school waar hij les gaf aan het slachtoffer. Omdat zij in een moeilijke thuissituatie zat was zij erg kwetsbaar. Op dat moment zocht zij steun bij de man. Hoewel de schoolleiding hem waarschuwde dat hij ‘te close’ werd met het slachtoffer bleef hij contact houden met haar. Volgens hem was er sprake van een wederzijdse liefdesrelatie. In die relatie is meerdere keren sprake geweest van vergaand seksueel contact, waaronder geslachtsgemeenschap. Dit eindigde pas toen de moeder van het slachtoffer ingreep.

Tussen de man en het slachtoffer bestond een ongelijke positie. Hij als leraar en zij als kwetsbare – minderjarige – scholier. Hij was op de hoogte van haar persoonlijke problemen en haar emotionele kwetsbaarheid. Hij had er rekening mee moeten houden dat het slachtoffer, net als iedere vijftienjarige, kwetsbaar is op het gebied van seksualiteit. Met zijn handelen heeft hij een ernstige inbreuk gemaakt op haar integriteit. Ook doorkruiste hij haar normale en gezonde seksuele ontwikkeling. De rechtbank rekent dit de man aan.

Uit onderzoek blijkt dat er bij de man sprake is van een autismespectrumstoornis en epilepsie. Deze stoornissen waren ook aanwezig toen de ontucht plaatsvond. Het handelen van de man rechtvaardigt in beginsel een lange onvoorwaardelijke gevangenisstraf. Maar de rechtbank vindt het ook belangrijk dat hij zich laat behandelen. De reclassering zal hierop toezien. Houdt hij zich niet aan de bijzondere voorwaarden – zoals het contactverbod en het verbod om les te geven aan minderjarigen – dan kan de voorwaardelijke straf alsnog opgelegd worden.