In 2018 confronteerde de – nu meerderjarige – zoon zijn vader met het ontucht. Van de gesprekken met zijn vader, die niet zijn biologische vader is, maakte hij opnames. In de gesprekken zegt de man onder andere ‘ik heb het gedaan toen je heel erg jong was’. Ook is op de opname te horen dat hij de seksuele handelingen bekent. Na de confrontatie is het slachtoffer naar de politie gestapt. Daar verklaart hij dat het ontucht begon op zijn derde, in 1997. Hij weet zich te veel details te herinneren over het misbruik. Volgens hem gebeurde dit meerdere keren per week. Vanaf zijn vijfde begon de vader zijn zoon ook oraal te bevredigen en vanaf zijn elfde moest hij zijn vader ook op deze manier bevredigen, aldus de jongen. De vader ontkent de orale seks. Wel heeft hij bekend het slachtoffer te hebben gestreeld en betast.

Ontuchtzaken kenmerken zich doorgaans door het feit dat er slechts twee personen bij betrokken zijn. Voor een veroordeling moet de verklaring van het slachtoffer steun vinden in andere bewijsmiddelen. De rechtbank vindt de verklaring van de zoon geloofwaardig. Hij heeft gedetailleerd en specifiek verklaard over de 13 jaar dat de ontucht plaatsvond. Deze verklaringen worden ondersteund door de opnamen. Ook heeft de vader tegen de moeder gezegd dat hij een dwang had waardoor hij aan hun zoon moest zitten en dat ook het kind bij hem seksuele handelingen heeft verricht.

De man heeft een zeer ernstige inbreuk heeft gemaakt op de lichamelijke integriteit van zijn zoon en hij heeft misbruik gemaakt van het gezag dat hij over hem had. Het spreekt voor zich dat dit een enorme impact heeft gehad op het leven van het slachtoffer. Het misbruik heeft zijn hele ontwikkeling verstoord, waardoor hij onder andere is gaan gokken en drugs is gaan gebruiken.  Uit onderzoek van deskundigen blijkt dat de man wroeging vertoont, maar hij lijkt de ernst van zijn handelen maar deels in te zien. Dat zijn familie zich van hem afkeert snapt hij niet. Wel is hij vrijwillig in behandeling gegaan. Strafverzwarend neemt de rechtbank mee dat de ontucht zo lang heeft plaatsgevonden en dat dit in het huis van het slachtoffer gebeurde. Een plek waar hij zich veilig zou moeten voelen. Ook weegt de rechtbank mee dat de vader zijn rol gebagatelliseerd heeft en daarmee geen verantwoordelijkheid neemt voor zijn daden. Hoewel hij spijt betuigde, heeft hij het voornamelijk gehad over de dingen die hij zelf verloren is.