Op 20 juni 2020 gaat het mis in het centrum van Zeist. Het slachtoffer zit in zijn auto te wachten vlak bij de toenmalige woning van de vrouw. De vrouw ervaart overlast van de man en besluit de confrontatie op te zoeken. Zij neemt een metalen ketting mee naar buiten. Het slachtoffer verklaart dat de vrouw die ketting met kracht om zijn nek windt en eraan gaat trekken. Dit is ook op camerabeelden te zien. De man verklaart verder dat hij geen lucht meer krijgt en terug probeert te vechten. Als zij op de grond vallen en de man probeert op te staan blijft de vrouw aan de ketting hangen waardoor de ketting weer strak wordt aangetrokken. Pas nadat de broer van het slachtoffer tussenbeide was gekomen leek de situatie te kalmeren.

Het staat vast dat de vrouw de ketting om de keel van de man heeft gewikkeld en deze strak heeft aangetrokken en is blijven aantrekken. De rechtbank is het met de officier van justitie eens dat zij zich daarmee schuldig maakte aan een poging doodslag. Door het met kracht aantrekken van de ketting en de hulpsignalen van de man te negeren heeft zij moeten weten dat dit zou kunnen betekenen dat de man zou kunnen overlijden. Het is algemeen bekend dat in de hals vitale organen en slagaders lopen en dat een forse verwurging kan lijden tot de dood. De vrouw was bovendien ook niet van plan om de man los te laten. Dat gebeurde pas toen de broer van het slachtoffer tussenbeide kwam.

De vrouw heeft – zoals dat juridisch heet – de aanmerkelijke kans aanvaard dat de man door verstikking om het leven zou komen. Hij heeft doodsangsten uitgestaan en kampt nog steeds met (psychische) klachten waarvoor hij onder behandeling is. Voor hem en zijn broer was het een bijzonder angstaanjagende situatie. Bovendien zorgen dit soort feiten ook voor gevoelens van onrust en onveiligheid in de samenleving. Bij het bepalen van de straf houdt de rechtbank wel rekening met het feit dat de vrouw vrijwillig hulp heeft gezocht voor emotie- en agressieregulatie. Ook stelt ze zich gemotiveerd en meewerkend op richting de reclassering. Maar de rechtbank is ook van mening dat een langere, deels onvoorwaardelijke, gevangenisstraf op z’n plaats is. Als stok achter de deur legt de rechtbank een deel van de straf voorwaardelijk op. Ze moet zich dan laten behandelen en niet opnieuw de fout ingaan. Doet ze dit wel dan kan het voorwaardelijke deel alsnog ten uitvoer worden gelegd.