Het gaat in totaal om zes aangiftes tegen de man en het gastouderbureau. Bij de aanvraag van kinderopvangtoeslag voor de jaren 2009, 2010 en 2011 zou gesjoemeld zijn met het aantal oppasuren, de vermelde gastouder(s) en de handtekeningen. Ook andere documenten zouden vervalst zijn. Uit het dossier blijkt dat door de Belastingdienst bedragen zijn uitgekeerd op de rekening van het gastouderbureau. Maar de aangevers zeggen dat ze de toeslag niet of maar voor een deel van het gastouderbureau hebben ontvangen.

De rechtbank neemt in haar beslissing onder andere mee dat de ten laste gelegde feiten zijn gepleegd tussen 2008 en 2014. Hierdoor is sprake van een tijdsverloop van tussen de vijf en tien jaar. Dit kan een negatief effect hebben op de waarheidsvinding. De verklaringen die door de aangevers in 2019 bij de rechter-commissaris zijn afgelegd bevatten op cruciale onderdelen tegenstrijdigheden ten opzichte van de aangiften. Ook is de bewaarplicht voor de bedrijfsadministratie van het gastouderbureau verstreken, waardoor niet alles meer beschikbaar is. Dit maakt de verdediging van de verdachte moeilijker. De rechtbank moet hierdoor terughoudend zijn bij de beoordeling van de feiten.

Volgens de rechtbank kan bewezen worden dat de aanvragen voor de kinderopvangtoeslag niet naar waarheid zijn ingevuld en dat er ten onrechte bedragen zijn uitgekeerd. Het handelen van de man roept hierbij vragen op, maar de exacte rol van hem en het gastouderbureau is niet duidelijk geworden. Het kan niet bewezen worden dat hij degene is geweest die de aanvraagformulieren vervalste en vervolgens geld verduisterde. De rechtbank spreekt hem én zijn vrouw daarom vrij. De officier van justitie eiste 240 en 80 uur taakstraf.