De twee zijn in 2008 met elkaar getrouwd en hebben in 2017 samen een labrador gekocht. Omdat zij tijdens hun huwelijk niet samenwoonden spraken ze een omgangsregeling voor de hond af. Doordeweeks was Cooper bij de één, in het weekend bij de ander. Hoewel dit niet altijd even goed ging, de hond bleek niet gemakkelijk te zijn in de omgang, bleef de zogenoemde (beheers)regeling in stand tot en met april 2019. Eén van de twee baasjes heeft de ander toen een mail gestuurd waarin zij aangeeft dat de gezamenlijke zorg niet langer werkbaar is. Omdat zij zelf niet de volledige zorg voor de hond op zich kon nemen, moest de hond naar een derde of fulltime naar haar ex-partner. Haar ex-partner heeft vervolgens op die mail gereageerd en aangegeven dat zij wel graag de fulltime voor de hond wil zorgen. Tijdens de zitting heeft de vrouw aangegeven dat het haar om een tijdelijke pauze van de omgangsregeling ging. Volgens haar kan er nu weer gezamenlijk voor de hond gezorgd worden en moet de regeling dus weer hervat worden.

Met het versturen van de mail staat volgens de voorzieningenrechter vast dat één van de twee afstand heeft gedaan van de zorg van de hond en dat er een nieuwe afspraak is gemaakt. De ander heeft aangegeven de volledige zorg op zich te willen nemen en is dat ook gaan doen. De hond lijkt nu ook een stuk rustiger en over het gaat het goed met Cooper. Dat haar ex-partner nu terugkomt op de afspraak die per mail gemaakt is maakt de situatie niet anders. Zij heeft in die mail geen voorwaarden opgelegd of aangegeven dat het haar bedoeling was om de (beheers)regeling tijdelijk op te schorten. Zij heeft met de mail afstand gedaan van haar zorgtaak van Cooper en daarmee haar recht op omgang met de hond. De (beheers)regeling die tot en met april van dit jaar gold hoeft dus niet hervat te worden.

Bekijk de uitleg van persrechter Heleen Bos over hoe rechtspraak meer is dan alleen strafrecht in onderstaande video: