Het misbruik begon toen de man 12 jaar was. In het ouderlijk huis haalde hij zijn zusje – toen nog een kind – over om seksuele handelingen te verrichten. Later verhuisde het gezin naar Leusden. Volgens het slachtoffer waren er weken dat het drie tot vier keer per week gebeurde. Zelf schat zij in dat ze hem minstens 200 keer oraal heeft moeten bevredigen. Toen zij 15 jaar oud was begon ze te experimenteren met drugs. Haar broer gebruikte dit als chantagemiddel. Deed ze niet wat hij van haar vroeg: dan vertelde hij aan hun ouders dat zij drugs gebruikt. Zo’n vijf jaar geleden vermoedde de moeder dat er dingen waren gebeurd, nadat haar dochter erover vertelde. Hierop zet zij haar zoon het huis uit. In 2018 vindt er een confrontatie plaats tussen het zusje en de broer. Ook de vader is daarbij aanwezig. Hier geeft hij toe dat hij zijn zusje heeft misbruikt en dat hij haar pushte. Zij is op dat moment al in therapie en doet later aangifte tegen haar broer.

De rechtbank noemt de verklaringen van het slachtoffer betrouwbaar. Haar broer ontkent het misbruik daarentegen. Bij misbruik zijn over het algemeen slechts twee personen aanwezig: het veronderstelde slachtoffer en de veronderstelde dader. De rechtbank kan voor een veroordeling niet alleen gebruik maken van de verklaring van het slachtoffer, er is zogenoemd steunbewijs nodig. In deze zaak vindt de rechtbank dat steunbewijs in de verklaringen van de ouders en van de broer. Zij verklaren alle drie dat de man aan hen in enige mate heeft toegegeven dat er seksuele handelingen zijn verricht.

De handelingen gingen veel verder dan het onschuldig aanraken of ontdekken van elkaar. Hierbij heeft hij – als oudere broer – misbruik gemaakt van zijn overwicht op zijn zusje. Dit stopte pas op het moment dat hij het huis werd uitgezet. Uit de slachtofferverklaring van het zusje blijkt dat dit alles enorme impact heeft op haar leven. Het is maar de vraag of zij ooit helemaal herstelt van deze traumatische jeugd. De rechtbank neemt de man dit bijzonder kwalijk. Het misbruik is grofweg in twee gedeelten op te splitsen: toen verdachte minderjarig was en toen verdachte meerderjarig was. Voor het gedeelte dat hij minderjarig was legt de rechtbank hem een jeugddetentie van 1 jaar op. Voor het gedeelte dat hij 18 jaar of ouder was, krijgt hij 2 jaar gevangenisstraf. Omdat hij inmiddels al langere tijd meerderjarig is, bepaalt de rechtbank dat de jeugddetentie wordt omgezet tot een gevangenisstraf. Kort en goed legt de rechtbank dus in totaal een gevangenisstraf op van 3 jaar. Ook mag hij 5 jaar lang geen contact hebben met zijn zusje, als hij dit wel doet moet hij opnieuw naar de gevangenis. Daarnaast moet hij haar een schadevergoeding betalen.