De rechtbank stelt dat de man onvoorzichtig en onoplettend reed en dat hierdoor het ongeluk met dodelijke afloop plaatsvond. Zo reed hij harder dan de toegestane 80 kilometer per uur. Daarnaast was hij onder invloed van alcohol en drugs. De man was tijdens het rijden bezig met andere dingen en had daardoor geen zicht meer op de weg en het slachtoffer. Doordat de man na de aanrijding doorreed en zich pas veel later bij de politie meldde, kon niet meer vast worden gesteld hoeveel alcohol hij had gedronken. Dit rekent de rechtbank hem zwaar aan.

Bij het bepalen van de straf heeft de rechtbank naar verschillende omstandigheden gekeken. Zo is de man eerder veroordeeld voor te hard rijden en voor rijden onder invloed. Hij was dus een gewaarschuwd mens. De rechtbank weegt dit mee in het nadeel van de verdachte. De rechtbank heeft ook gekeken naar de omstandigheden op het moment van het ongeluk. Zo liep het slachtoffer op de busbaan. Een plek waar de verdachte er in principe vanuit had mogen gaan dat daar niemand liep. Met name om deze reden komt de rechtbank tot een lagere straf dan door de officier van justitie geëist.

De rechtbank realiseert zich dat geen enkele straf recht kan doen aan het verlies en het verdriet dat het overlijden van het slachtoffer bij de nabestaanden heeft veroorzaakt. Volgens de rechtbank heeft de man schuld aan het verkeersongeluk, maar heeft hij nooit de bedoeling gehad om het slachtoffer te doden. Dit heeft hij ook nooit gewild. Desondanks legt de rechtbank, gelet op de ernst van het feit, de man een deels voorwaardelijke gevangenisstraf op van een half jaar. Ook mag hij drie jaar niet autorijden en moet hij zich laten behandelen voor zijn middelengebruik.